Indieaan: Candleman

Onze Indieanen zijn nooit bang om een mening te geven. Dit keer is Candleman het haasje. De Indieaan deelt graag zijn ongezouten mening en wil onze stam helpen met het vinden van de leukste indiegames. Dit keer is het de beurt aan Indieaan Patrick om de stam alles te vertellen over Candleman voor de PlayStation 4.

Hoe een klein kaarsje...

“Wat is mijn doel in het leven en heb ik wel nut?”. Het is niet snel dat zware levensvragen als deze de basis vormen voor een puzzelgame, maar met Candleman snijdt het voor mij totaal onbekende Spotlightor Interactive het thema op een sprookjesachtige manier aan. De protagonist in de game, een klein kaarsje die enorm opziet tegen de machtige vuurtoren aan de kust, worstelt namelijk met deze vraag. Want wat voor nut heeft zijn iele vlammetje wanneer die vuurtoren bijna de halve omgeving van licht weet te voorzien? En misschien belangrijker, wat moet ons heethoofdje doen om ook zo’n helder licht te verschaffen? Gedurende 12 chapters is het aan de speler om daar antwoord op te krijgen.

De gameplay van Candleman heeft niet veel om handen. Je loopt wat rond, gaat op zoek naar kaarsjes in het level om te ontsteken en puzzelt je een weg naar het einde. Appeltje-eitje. Tenminste, dat zou je denken. Er is namelijk een catch. Vrijwel ieder level heeft zo zijn pitfalls, welke behoorlijk slecht zichtbaar zijn door de belabberde belichting. De enige manier om iets meer inzicht in het level te krijgen is je lontje ontsteken, maar daar schuilt meteen de uitdaging: wanneer je kaarsvet en je lontje op zijn, is het uit met de pret. Spaarzaam zijn met je enige lichtbron is dus de clue, en dat allemaal terwijl de levels ingewikkelder worden terwijl je voortgang boekt.

...zoveel warmte kan creëren

Simpel betekent dus niet makkelijk. Integendeel, naarmate het verhaal vordert, gooit Candleman met valstrikken die juist getriggerd worden door je licht. Vooral deze oplopende moeilijkheidsgraad - die je overigens nooit echt kopzorgen geeft - houdt Candleman leuk om te spelen. Zodra levels groter en donkerder worden, komt de overweging of je voor 100% voltooiïng van een level gaat (alle kaarsjes en dus het volgende zinnetje van het gedicht dat de rode draad vormt) of voor de zekere finish. Daarnaast is het level design van sprookjesachtige kwaliteit en een absoluut genot voor het oog.

Candleman stelt op weinig vlakken teleur, en daarvoor moet ik Spotlightor absoluut een flinke veer in de poeperd steken. Op enkele ongelukkige camerastandpunten na en een matige lokalisatie (Nederlandse tekst is een optie, maar de spelling schiet behoorlijk tekort) kan ik weinig op of aanmerken aan de game. De puzzels zijn vanzelfsprekend, de uitdagingen nooit oneerlijk of te moeilijk en de opbouw van het achterliggende verhaal zit strak in elkaar. Zelfs de moraal van het hele verhaal - welke aan het absolute einde ook echt zijn hoogtepunt bereikt - is er eentje die leerzaam is voor jong en oud. En dat allemaal voor een ‘simpele indie van een studio waar ik nog nooit van had gehoord’

Eindoordeel van Patrick Meurs

Candleman is een schitterende en uiterst vermakelijke puzzelgame waar zowel jong en oud best wat speelplezier uit kan halen. Die hard puzzelaars gaan niet hun fix halen uit bikkelharde uitdagingen, want Candleman is wat dat betreft bijzonder laagdrempelig. Toch vormt de combinatie van een sprookjesachtig design, levels die net uitdagend genoeg zijn en een dijk van een ontknoping voor 12 hoofdstukken aan speelplezier. Candleman is dan maar een klein lichtpuntje tussen al dat grote AAA-licht, maar heeft met zijn kleine vlammetje wel mijn hart weten te verwarmen.