Indieaan: Infliction
Onze Indieanen zijn nooit bang om een mening te geven. Dit keer is Infliction het haasje. De Indieaan deelt graag zijn ongezouten mening en wil onze stam helpen met het vinden van de leukste indiegames. Dit keer is het de beurt aan Indieaan Patrick om de stam alles te vertellen over Infliction voor de pc.
Het spooooookt weer op je pc scherm, het spoooookt
Ik weet niet of het aan de maand oktober ligt, maar er is op de pc momenteel een trend gaande. Deze trend is raar genoeg niet eens op de pc gestart, maar op de PlayStation 4, toen ene Hideo Kojima een teaser genaamd P.T. de wereld in slingerde. Intussen weten we allemaal wat Konami daarna met dit stukje gamegeschiedenis heeft gedaan en enkele indie-ontwikkelaars zijn vol in het gat gedoken wat P.T. bij ons achterliet. Zo ook het Australische Caustic Reality, die via Kickstarter diens game genaamd Infliction bij de haunted house-liefhebbers aan de man probeerde te brengen. Nu de game uit is, kan ik eens echt kijken in hoeverre men down under de grimmige sfeer van Kojima’s brainfart weet te evenaren.
Want ja, net als in P.T. dwaal je in Infliction ook door een verdoemd huis, waarin een familiedrama de ingrediënten verschaft voor een horrorgame waarin we op de hielen gezeten worden door een entiteit met behoorlijk wat wrok. Dat er wat shady activiteiten aan dit familiedrama zijn voorafgegaan is een vlot gegeven en wat we exact moeten doen ook, dus Infliction staat vooral in het teken van uitvogelen hoe we dit voor elkaar gaan boksen. Intussen vormt die kwaadwillende - intussen clichématig astmatische - entiteit een dikke barrière die constant ontweken moet worden, gezien een onfortuinlijke ontmoeting resulteert in een vroegtijdige afrekening. Intussen is het niet origineel meer, maar dat is zoveel niet op het gebied van horror.
Niet de mooiste, wel een hele spannende
Om op te vallen moet Infliction dus leunen op de looks, de vibe of - als het even kan - een combinatie van de twee. Om kort hierover te zijn; Infliction moet het grotendeels hebben van de laatstgenoemde. Hoewel Infliction absoluut niet zeer doet aan de ogen, is het zeer zeker niet de mooiste ‘Unreal powered haunted house game’ op de markt. Een game als Visage, welke dan ook een stuk langer in productie verkeert en nu pas in Early Access zit, ziet er op alle vlakken een stuk gepolijster uit. Nu kan dat ook komen door het feit dat Infliction zich grotendeels in een donker huis afspeelt, waarin je zaklamp de grootste lichtbron is, al geeft de openings cutscene ook wel een beetje het idee dat we niet direct met een oogverblindende game te maken gaan krijgen
Gelukkig maakt Infliction veel goed met de vibe, alsook met enkele leuk gevonden puzzel mechanics. Over visueel aantrekkelijk valt te twisten, maar de sfeer is zeker beklemmend genoeg om van Infliction een spannende horrorgame te maken. Naarmate het verhaal rondom de gruwelijke gebeurtenissen in het huis zich ontvouwt en je stapje voor stapje dichter bij de ontknoping komt, neemt ook de psychologische druk op de speler toe. Daarnaast is ook de toevoeging van iets simpels als een Polaroid-camera - waarmee foto’s gemaakt kunnen worden die verborgen hints tonen - een interessante vondst. Ook dit werkt aardig op de hersenen in, gezien je maar nooit weet wat voor weerzinwekkends je na een paar keer wapperen op die foto aantreft. Wat dat betreft in Infliction zeker een game die je even een paar uurtjes op het puntje van je stoel houdt, en laat dat nu net het uiteindelijke doel van de game zijn.
Eindoordeel van Patrick Meurs
Met Infliction zet het Australische Caustic Reality niet per sé een P.T,-kloon neer die de award voor ‘mooiste game’ in de wacht sleept, maar wel een die qua sfeer absoluut niet teleurstelt. Het geleidelijk ontvouwende verhaal, de mindfuckerij en de ietwat cliché wordende kreunende vrouw in een wit gewaad zorgen gegarandeerd voor enkele uurtjes suspense. De pc-garde heeft er in ieder geval weer een leuke game bij om Spooktober mee te vullen.
Over auteur Patrick Meurs
Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.
Laatste reacties