Review: West of Dead - Het allerwildste westen Pc

X019, halverwege de show, 2019. Ik bekeek de trailers en was zeker te spreken over wat er tot nu toe was laten zien. Er was echter één game die mijn aandacht toch goed wist te pakken. West of Dead viel op door zijn bijzondere artstyle, coole gameplay loop en Ron f*cking Perlman. Ik ging meteen aan de slag met de bèta van de game en ik was zeker niet teleurgesteld, wat zeldzaam is deze dagen. Tuurlijk hoopte ik dat er bepaalde functies van de game opgepoetst zouden worden en nu ben ik daar achter gekomen. Pak je revolvers erbij, maar laat je paarden thuis, want het vagevuur heeft geen plaats voor onzin. Dit is de review van West of Dead.

Het wilde, duistere westen

Je speelt als een verloren ziel genaamd Mason. Jij bent een hybride van Ghostrider en Clint Eastwood en ja, dat is zo badass als het nu ook klinkt. Je bent echter opgestaan uit de dood en je bevindt jezelf in het vagevuur. Wat is er aan de hand? Waarom kun je niet naar de hel of hemel gaan? Veel van het verhaal is een mysterie, maar stapje voor stapje ontrafel je wie Mason was en wat zijn doel is in de eeuwenoude vlaktes van de ondoden. De werelden waarin je verzeilt raakt, ademen sfeer en niet zomaar sfeer. Elk level is zorgvuldig uitgevoerd om je alle verschillende kanten van het Wilde Westen te tonen. Tuurlijk heb je de roodachtige woestijnen en de boerderijen, maar je hebt ook gevaarlijke moerassen en krankzinnige goudmijnen. Gepaard met een heerlijke soundtrack die zeker weet hoe je wat gitaarriffs moet benutten, is het genieten geblazen. Het geeft de speler echt die adrenalinekick die je zoekt tijdens de shoot-outs.

We kunnen het natuurlijk ook niet over de presentatie hebben zonder de artstyle te benoemen. De game ziet er uit alsof het getekend is door Mike Mignola, de originele bedenker van Hellboy. Ze spelen goed met het concept van shaduwen en licht en de game ziet er ook erg fraai uit. Het is niet overal even scherp, maar de unieke visuals maken veel goed. Nu we het toch over Hellboy hebben, Ron Perlman ladies and gentlemen. De man is natuurlijk al het toppunt van badass en elke keer als hij iets te zeggen heeft, dan zorg je maar dat je ook goed oplet! Het is een genot om zijn stem te horen en het commentaar dat hij geeft over het rottende Wilde Westen is dan ook zeker interessant. Hij kan echter af en toe net wat te monotoon klinken naar mijn smaak, maar dat heeft natuurlijk ook te maken met het soort personage dat hij speelt. Kort samengevat, de presentatie en sfeer van West of Dead produceren die perfecte satanistische take op het wilde westen. De wereld grijpt de speler vast en laat niet los, maar hoe zit het met de gameplay?

A coward dies a thousand deaths

Roguelike-games staan vaak centraal rondom de chaotische actie en vervelende vijanden. West of Dead is hier niet anders in, maar het brengt wel wat nieuwe mechanics met zich mee. De artstyle speelt hier grappig genoeg een grotere rol in dan je wellicht zou verwachten. De meeste levels zijn namelijk pikdonker. Die duisternis is een perfecte verstopplek voor een sniper of een andere klojo. Wat kan je hier tegen doen? Er hangen vaak wat olielampen in de levels, die cruciaal zijn wanneer je in een iets te volle kamer komt met allerlei figuren die jou proberen te doorzeven met lood. Jij steekt deze lampen opnieuw aan, verblindt je vijanden en zo las je een korte adempauze in die je vervolgens kunt gebruiken om wat vijanden uit te schakelen of jezelf op een betere positie neer te zetten. Positie is namelijk ook cruciaal. Diverse soorten vijanden zorgen er namelijk voor dat je van elke kant en afstand onder druk gezet wordt. De jachtgeweren belagen je van een afstand, terwijl de hellehonden je achterna blijven rennen. Dekking zoeken is daarom cruciaal. Je kan alles wel proberen te ontwijken alsof je Neo bent uit de Matrix, maar vroeg of laat ga je steken laten vallen. Ja, ook al voelt het geniaal aan wanneer je een perfecte getimede snoekduik uitvoert om zo langs een revolver shot te glijden, je kan maar beter voorzichtig zijn. Elke misstap komt je namelijk duur te staan en dat skeletten outfit is ook zeker niet bulletproof.

Gelukkig sta je er ondanks alle uitdagingen niet alleen voor. De barman doet wat hij moet doen, hij geeft jou de fijne sipjes aan moed, die daarnaast ook nog eens je gezondheid genezen. De heks zorgt ervoor dat je langzaam maar zeker je verleden opnieuw kunt herinneren, nadat je bij haar herinneringen en andere zooi komt brengen. Zij zorgt namelijk ook voor je progressie in de game, in de volgende alinea's hebben we het daar meer over. Ten slotte is er de koopman, die jouw zware portemonnee een stukje lichter wil maken, volgens Perlman tenminste. Geldwolf of niet, hij zorgt wel voor wat nuttige items, wanneer je ze zelf niet kunt vinden. Samen met de rest van wat karakters voegt dit niet alleen waarde toe aan de wereld die West of Dead probeert te creëren, het zorgt voor wat zeldzame vriendelijke gezichten in deze barre tijden. Want de vijanden zelf gaan je gegarandeerd het leven zuur maken. Niet omdat ze slim zijn overigens, zij zijn zo dom als een leeg olievat op een snikhete zomer (om het in mooie cowboy termen te zetten). Elke vijand doet eigenlijk maar één ding waarvoor het geprogrammeerd is. Echt slimme tactieken hebben ze niet, de eindbazen ook niet. Je komt eigenlijk alleen in de problemen wanneer je overweldigd wordt. En hoewel dat ook zeker vaak op een eerlijke manier gebeurt, kan de camera daar ook nog wel eens een handje in helpen. Die staat namelijk net op zo'n positie waardoor je niet lekker kan zien waar de laatste vijand staat in de achterste hoek van een kamer. Kleine minpuntjes, maar verder is West of Dead vrij eerlijk in zijn combat. Eerlijk, maar meedogenloos.

No rest for the wicked

Het vagevuur zit vol met zielen die niet weten of ze oost of west moeten vertrekken. Sommige zijn vervloekt, verdwaald, of het zijn gewoon ontzettende eikels. Anyway, jij gaat ze op pad helpen met je meest overtuigende middelen. Ik heb het natuurlijk over je assortiment aan wapens. Revolvers, shotguns en jachtgeweren zijn allemaal onderdeel van het uitgebreide arsenaal in West of Dead. Elke gun werkt net even anders en heeft een speciale vaardigheid aan zich gekoppeld. Zo heb je een rifle die vijanden doet bloeden, een shotgun met de range van een sniper en wat dacht je van de traitor pistol die ontzettend gekke damage doet wanneer je een vijand in de rug schiet? Yes, het wapenassortiment is flink uitgebreid en het blijft maar groeien. Elke vijand die je het graf terug in knalt laat vaak sin vallen. Deze lever je weer in bij de heks om zo nog meer wapens te ontgrendelen. Alleen maar guns? Nee, ook health potions en andere offensieve gadgets zoals een tomahawk of een rookbom.

Komt dit systeem je bekend voor? West of Dead leent veel van het progressiesysteem van Dead Cells. Ja, als je je dirtnap gaat houden dan moet je inderdaad opnieuw beginnen. Erg typerend voor een roguelike-game. Maar dat wil niet zeggen dat er geen gevoel van progressie in zit. De upgrades en nieuwe wapens/gadgets die je behaalt bij de heks, die zijn er voor altijd. Ondanks dat je weer begint bij het eerste level, zijn er meerdere shortcuts aanwezig die je ontgrendelt door eindbazen kapot te schieten. Hiermee kom je niet alleen bij veel moeilijkere levels terecht, maar ook compleet nieuwe die je niet eerder gezien hebt. Tijdens je run kun je ervoor kiezen hoe je te werk gaat. Wil je lekker veel schade aanrichten met je twee shotguns? Of wil je het toch liever veilig spelen met een aanzienlijk grote healthbar? Ga op zoek naar de totems en gij zult vinden waar je naar zoekt. West of Dead beloont de spelers die de moeite nemen om de wereld goed te verkennen en zo zie je dat het liefste. Neem je tijd en je run zal waarschijnlijk een stuk positiever voor je uitpakken.