Preview: Elden Ring Nightreign - Jolly co-operation of veredelde recycling?

Laat ik even wat context bieden. Ik ben een FromSoftware-fan en zal altijd achter hun werk staan; zeker als ze creatieve risico's nemen. Van Dark Souls tot Elden Ring - ik heb in totaal duizenden uren in de lugubere werelden van de originele soulslikes gespendeerd. Regelmatig doet deze ontwikkelaar iets nieuws en dat levert vaak fantastische games op, zoals de fenomenale actiegame Sekiro: Shadows Die Twice en wat te denken van de iconische Armored Core-franchise? Ik sta nu in de ongemakkelijke positie om aan te kondigen dat ik volop met Elden Ring Nightreign aan de slag ben gegaan. Een spin-off waarbij het draait om snelle actie, survival-mechanics en rogue-like-elementen. Na een paar potjes gespeeld te hebben met de verschillende personages die de game rijk is, weet ik één ding zeker: ik weet simpelweg niet wat ik van Elden Ring Nightreign moet vinden.

Seek strength, the rest will follow

Maar wat is nou precies de propositie van Elden Ring Nightreign? Vanuit de welbekende Roundtable Hold-HUB selecteer je een uniek personage en drop je met twee andere spelers de gespleten wereld van Elden Ring Nightreign in via een spirituele adelaar. Wanneer je eenmaal met beide benen op de grond staat, heb je één direct doel: trash mobs afslachten en betere gear vinden. Door vijanden te verslaan verdien je runes en deze kan je inzetten om je spelerslevel omhoog te helpen of nieuwe gear van aan te schaffen. Elke keer als je een demi-boss ergens de kop indrukt, krijg je zelfs toegang tot een sterk wapen of een bruikbare upgrade. Kortom: je moet jezelf zo snel mogelijk sterker zien te maken, zodat je kansen om de eerste nacht te overleven aanzienlijk hoger worden.

De tijd dringt namelijk en dit is iets kenmerkends voor het battle royale-genre dat vaak werkt met een krimpend slagveld. In Elden Ring Nightreign krijg je ook maar krap de tijd om een route uit te stippelen en een optimale kruistocht te belopen, zodat je met zoveel mogelijk runes en willekeurige gear aan de haal kan. Wanneer je eenmaal buiten de cirkel terecht komt, word je door zure regen ingehaald en kun je wel gedag zeggen tegen je healthbar. Het hogere tempo wordt benadrukt door de nieuwe speelbare personages die je uitkiest. Elk personage kent niet alleen unieke vaardigheden, maar ook een moordend tempo qua bewegingssnelheid. Nee, je kan Torrent voorlopig in de stal laten staan, want je sprint, springt en klautert als een malle door de map heen. In de netwerktest van Nightreign moest je verplicht samen spelen en je merkt dat deze co-op fratsen wel belangrijk zijn voor de ervaring. Je krijgt namelijk de mogelijkheid om elkaar te reviven, gear uit te wisselen en natuurlijk samen tegen de herkenbare vijanden te vechten - alleen zijn ze ditmaal wel zo neergezet dat je ze beter niet alleen kan aanvliegen.

Be wary of fort, nite

Mocht je houden van de soulslike-combat-loop, dan vind je genoeg om van te genieten in Elden Ring Nightreign. De kenmerkende combat gameplay van FromSoftware staat centraal in deze spin-off. Net benoemde ik al dat je met specifieke personages aan de slag gaat en dat is ook duidelijk te merken in de confrontaties met de vele vijandige (maar ook herkenbare) wezens uit het Elden Ring-universum. Ik spendeerde mijn tijd vooral met Wylder; een van de vier beschikbare classes in de netwerktest. Bewapend met een 'get-over-here'-achtige speer en een explosieve ultimate was dit een personage dat al snel vertrouwd aanvoelde. Maar de bruikbaarheid van de speelbare figuren gaat verder dan simpelweg de abilities. Ze hanteren ook speciale movesets voor kenmerkende wapens. Wylder is bijvoorbeeld een pro met de vele greatswords, terwijl bijvoorbeeld vogelman Guardian het liefste met halberds aan de slag gaat. De diversiteit van de verschillende personages is wel iets wat mij aanspreekt, al komt deze feature met een dure prijs.

Ja, want je creëert in Elden Ring Nightreign eigenlijk niks zelf. Het totale gebrek aan RPG-elementen, world-building en een gevoel van betekenisvolle progressie zijn voor mij donkerrode vlaggen. Het wordt moeilijk om Elden Ring Nightreign op zichzelf staand te beoordelen als het met trots de Elden Ring-naam draagt. Je gaat dan kijken wat deze game oorspronkelijk zo'n meesterwerk maakte en verschillende elementen zijn niet terug te vinden in Nightreign. Ja, de classes zijn interessant en de diverse gameplay-gerelateerde vaardigheden die ze brengen zijn leuk om mee te experimenteren, maar is het leuker dan je eigen personage maken en die laten uitgroeien tot de Elden Lord die je wilt worden? Niet in mijn ogen. Je favoriete wapens en diens moveset perfectioneren zit er ook niet in, want je bent afhankelijk van RNG. En de rogue-like elementen die ik tot nu toe heb gezien in deze spin-off waren nou niet bepaald baanbrekend. Nightreign levert behoorlijk veel in om de vlugge gameplay tot stand te brengen, maar ik betwijfel of ze hierbij de juiste keuze hebben gemaakt.

Reign in those memories

Zo nu is de purist in mij ook eventjes bedaard; laten we overgaan op mijn volgende persoonlijkheidsstoornis: de fanboy. Aan het einde van elke in-game dag wordt je geconfronteerd met een eindbaas. Vooralsnog lekt het gevalletje assetswap hier door. Normale mobs uit Elden Ring krijgen een boost in health en zijn opeens een flinke dreiging, waarbij drie ervaren souls-veteranen toch flink moeten zweten voor de overwinning. Echter, hier en daar vond ik ook iets heel bijzonders. Tijdens een van mijn speelsessies kwam ineens de Centipede Demon uit de originele Dark Souls uit de lucht gevallen. Toen die iconische soundtrack begon te spelen, ervaarde ik wel een flinke dosis euforie. Een eindbaas die mini-Bram toentertijd zoveel pijn heeft veroorzaakt staat nu weer voor mijn neus, maar dan in alle moderne glorie en aangepast voor co-op geweld.

Tja, ik kan er verder ook niet over liegen: er zijn momenten in Elden Ring Nightreign die oprecht heel tof waren, maar dan vooral omdat ik zo'n enorme liefde heb voor de Dark Souls-franchise en het andere werk van FromSoftware. Het grote verschil is natuurlijk wel dat bijvoorbeeld een Centipede Demon die nostalgische status heeft verdiend - en daar lijkt Nightreign wel flink op te leunen. Ik ben dan ook heel benieuwd naar de originele content die deze game in huis heeft, want er is wel erg veel door de recyclemachine gehaald. Ja, de locaties, vijanden, wapens, spreuken en meer zijn regelmatig gekopieerd en in deze actiegame geplakt. Uiteindelijk is het de originele content die Elden Ring Nightreign kan maken of breken. Er lijken veel puzzelstukjes aanwezig te zijn voor een frisse ervaring, maar in hoeverre weet FromSoftware er een geheel van te maken zonder te rekenen op de voorkennis van de gehele backlog? Dat valt nog te bezien.

Voorlopig oordeel van Bram Noteboom

Elden Ring Nightreign is veruit een van de moeilijkste games die ik ooit heb mogen previewen. Er is plezier te vinden in deze actievolle survival rogue-like van FromSoftware, maar het schopt ook tegen het zere been. Het draagt de naam Elden Ring, maar heeft vervolgens eigenlijk bar weinig te maken met de designkeuzes van de desbetreffende actie-RPG. Toch stond ik constant te springen om verder te spelen om zo deze spin-off dieper te verkennen. We hoeven niet gek lang meer te wachten, voordat Elden Ring Nightreign een volledige release kent, maar één ding weet ik wel zeker: het wordt een memorabele mengelmoes van emoties. Het is alleen nog de vraag of dat vooral positieve of negatieve gevoelens worden.

Elden Ring Nightreign is beschikbaar vanaf 30 mei voor de pc, PlayStation-consoles en Xbox-consoles.