Destiny 2: The Final Shape review - Een waardige afsluiter

Tien jaar heeft het moeten duren, maar daar is dan eindelijk de grote conclusie van het langslepende Destiny 2-verhaal. Trouwe Destiny-spelers weten inmiddels wel wat ze mogen verwachten. Het is tijd om The Witness te confronteren! Onze Destiny 2: Lightfall review loog er echter niet om, het verhaal was niet om over naar huis te schrijven. Komt daar met Destiny 2: The Final Shape verandering in en nog belangrijker; weet The Final Shape een universum neer te zetten dat lang bevredigend gaat zijn? We zoeken het uit in de Destiny 2: The Final Shape review!

The Witness duizenden kopjes kleiner maken

De premisse van Destiny 2: The Final Shape is groots van opzet. Dit is het seizoen dat de tien jaar slepende verhaallijn tot een bevredigend einde moet brengen. Dit is het seizoen waarin we The Witness te grazen nemen en balans in het Destiny-universum doen herstellen. Goed nieuws, dat doen we grotendeels. Laten we beginnen met het feit dat The Final Shape vele malen beter is dan diens voorganger qua storytelling. Destiny 2: The Final Shape bevat zoals gewoonlijk een nieuwe wereld. Normaliter is dat een of andere planeet met een eigen setting en eigen volk. Dit keer is het echter The Traveller die we in zijn Pale Heart penetreren om daar eens even het een en ander recht te zetten. The Witness houdt zich namelijk schuil in de almachtige lichtschenker. De setting binnen The Traveller is één van de beste binnen het Destiny portfolio tot op heden. De kleuren spatten van het scherm en The Traveller biedt huizing voor mysterie terwijl het toch bijzonder herkenbare elementen bevat. Deze locatie biedt een soort trip down memory lane zonder in herhaling te treden. Het is haast een beloning voor de loyale Destiny 2-spelers die ieder seizoen weer in de game zijn gedoken.

Qua storytelling zit het ook goed in The Final Shape. In tegenstelling tot eerdere expansions is The Final Shape bijzonder lineair. Sterker nog, het wordt in de game zelf afgeraden om andere missies aan te nemen terwijl je het verhaal nog niet uit hebt weten te spelen. The Final Shape komt namelijk het beste tot diens recht wanneer je deze van begin tot eind speelt zonder onderbrekingen. De grote open zone is er niet tot het moment dat je het verhaal tot een einde brengt. Dat einde nader je door missies te voltooien. Tussendoor krijgen we een redelijk interessant narratief voorgeschoteld dat zich uit de doeken doet middels onderlinge gesprekken en prachtige CGI cutscenes. Er is niet zozeer een gefixeerde HUB binnen The Traveller. Na het voltooien van iedere missie start je weer in een nieuw gedeelte waar je op dat moment kamp op hebt geslagen. Of al die gesprekken onderling even lekker uit de verf komen is een tweede, het gros van de plotwendingen zijn namelijk van mijlen ver te spotten en op een gegeven moment raakte ik ietwat uitgecheckt. Dat gezegd hebbende, het is wederom Cayde die leven blaast in een ietwat lusteloze cast (die overigens wel weer voorzien is van uitstekend voicewerk, waarbij vooral Keith David's stem invulling geeft aan Zavala na het overlijden van Lance Reddick). Dat gezegd hebbende; het is fijn om juist in een wat meer geregisseerde omgeving het verhaal te doorlopen zonder de afleiding die de open werelden met zich meebrengen.

Been there, done that

Een nieuw seizoen van Destiny kan gameplaygewijs natuurlijk niet hetzelfde blijven. Ook dit keer ontgrendelen we een nieuwe Subclass in de vorm van Prismatic. In The Final Shape ben je namelijk in staat om licht en duister te balanceren wat compleet nieuwe mogelijkheden ontgrendeld. Met Destiny 2's Prismatic kan je namelijk diverse elementen uit andere classes samenbrengen om zo een soort Ultra-Guardian te creëren. Hierdoor kan je skills mixen en matchen om zo de ideale balans te creëren. Loopt de roze meter vol, dan krijg je toegang tot een speciale prismatic grenade voor wat extra firepower. Prismatic is echter bij het vrijspelen niet volledig te benutten. Gedurende de missies open je namelijk Prismatic Chests. Deze belonen je weer met nieuwe supers en opties. Het is tof dat er een beetje progressie in de class zit, hierdoor speel je er namelijk net wat meer mee en ontdek je eigenschappen waar je anders nooit op zou komen. Ieder voordeel heeft echter ook zijn nadeel. De class oogt op het eerste oog namelijk niet heel erg bijzonder, maar schijn kan dus bedriegen.

Hoewel Destiny 2: The Final Shape flink wat teweegbrengt met zijn unieke wereld en lineaire manier van storytelling, wil ik toch graag een opmerking plaatsen bij de vernieuwing in gameplay. Zoals gewoonlijk zitten er weer kleine puzzeltjes en uitdagingen verwerkt in de game. Dit keer krijgen we een aantal nieuwe vijanden, gameplay mechanics en combat opties voor de kiezen. Om te beginnen dienen we in The Final Shape te dealen met de nieuwe factie; The Dread. Dit nieuwe collectief van vijanden bestaat uit zes type tegenstanders die ieder een eigen uitdaging bieden. Sowieso zit er een vliegende vijand bij in de vorm van The Grim, maar die mag wat mij betreft in een dumpster fire sterven. En hoewel de nieuwe vijanden leuke uitdagingen met zich meebrengen, zijn ze slechts voor even leuk. Zo zijn een flink aantal vijanden “Bound”. Hierdoor beschikken ze over zo’n zelfde roze balk wat in essentie een shield is. De enige manier om dit schild te verwoesten is door Transcendence te activeren. Dat doe je naar een Transendence Well te sprinten en in een verlichte staat te raken. Leuk voor de eerste keer, die andere honderd iets minder. En dat is een beetje het hele ding. Continu wordt eenzelfde trucje herhaald dat leuk lijkt, maar gaat vervelen na de zoveelste keer dat je het ziet gebeuren.

Dit is nog niet Destiny’s Final Shape

Na het uitspelen van de storyline ontgrendel je dus de open navigatie in The Pale Heart van The Traveller. Hoewel dit gebied weinig open vlaktes kent, is de vormgeving zonder meer goed te noemen. Daarnaast zijn er weer zat events te voltooien en kunnen we naar hartenlust grinden. Echter is dit nog niet de definitieve versie van dit seizoen. Een seizoen is lang en toevoegingen gaan dan ook zonder twijfel komen. Dat is natuurlijk ook een beetje de aard van dit beestje en van Live Service Games in het algemeen. De initiële release is altijd wat rommelig, zo ook bij Destiny 2: The Final Shape met zijn servercapaciteit. Maar naarmate het seizoen vordert ontgrendelt nieuwe content zoals Raids en events. Daarnaast gaat Destiny 2 verder en komt er dus iets nieuws aan. Wat dat is, is nog maar de vraag, maar daar gaan we vast en zeker nog achter komen.