Review: Luigi's Mansion 3 Nintendo Switch

If there's something strange in your hotel room? Who you gonna call? Luigi! Ja, je ziet het goed beste lezer van me. Je mag dan wel bezig zijn de inleiding van een review van Luigi's Mansion 3 te lezen, de game speelt zich in dit deel gewoon af in een hotel. Niks geen verlaten mansion voor Luigi en kompanen, maar dat betekent niet dat er ook in dit deel geen stront aan de knikker is. De game moet wel een reden hebben om te bestaan natuurlijk. De Luigi's Mansion-franchise is er één waar ik met de eerste twee delen al veel plezier aan heb beleefd. Vooral met het eerste deel dan, want deel 2 had ik niet zelf in mijn bezit. De grote vraag is of Nintendo dit succes een vervolg kan geven in dit derde deel. Dus pak je stofzuiger en zaklamp er maar bij en laten we op spokenjacht gaan.

Ghost stories

Luigi en zijn vrienden worden plotseling uitgenodigd om te overnachten in een heerlijk hotel. Wie wil dat nou niet? Ze hebben er dan ook niet lang over na hoeven denken voor ze zich richting hotel Last Resort begaven. Wat begint als een heerlijk uitje verandert al snel in een heuse catastrofe. Als iedereen zich op zijn kamer heeft geïnstalleerd is het tijd om te gaan slapen, maar als Luigi wakker wordt, lijkt hij in een compleet ander hotel te ontwaken. Het voorheen zou olijke hotel heeft zich getransformeerd tot een griezelig hotel waar Luigi zo snel mogelijk vandaan wil. Terwijl hij de benen wil nemen, merkt hij op dat zijn vrienden nergens meer te bekennen zijn en al snel blijkt dat ze in de val zijn gelopen van King Boo, die Mario en consorten heeft ingelijst in schilderijen. Luigi weet uiteraard op het nippertje te ontkomen.

En zo begint je nieuwe spookachtige avontuur. Natuurlijk doorloop je eerst even een korte tutorial waarna je al snel de Poltergust G-00 vindt. Dit is gedurende de game je beste vriend, want hiermee kun je verschillende aanvallen uitvoeren en puzzels oplossen. In het begin heb je slechts een beperkt aantal verdiepingen waar je op onderzoek uit kunt gaan, maar door bepaalde spoken (lees: sub-bosses) te verslaan en op te zuigen vind je de sleutel - of in dit geval liftknop - naar nieuwe verdiepingen. Het eerste deel van de game voelt de game wat eentonig aan, doordat de verdiepingen op dat moment nog behoorlijk op elkaar lijken. Je struint wat af van hotelkamer naar hotelkamer, zuigt een shitload aan geld op en verslaat af en toe een spook. Pas als je wat verder raakt in de game wordt het interessant, want dat biedt de game plots meer afwisseling in omgeving en puzzels.

BOE!

Tijdens mijn speelsessies in het hotel viel het mij op dat de besturing niet altijd even lekker meewerkt. Dit komt vooral, omdat de manier waarop je draait als je je Poltergust G-00 gebruikt een beetje complex vormgegeven is. Het is niet iets wat zeer storend is, maar het zorgt er wel voor dat je plotseling de compleet andere kant staat op te zuigen dan waar je eigenlijk naar toe wilde richten. Toch een klein smetje wat mij betreft dat ze volgens mij relatief makkelijk hadden kunnen oplossen door wat meer gebruik te maken van de tweede stick op de Joy-Con controller. Iets wat je bijvoorbeeld vaak in top-down shooters ziet. Buiten de momenten dat je je Poltergust nuttig maakt, is de besturing verder eigenlijk vlekkeloos en heeft Nintendo het op dat gebied dus goed voor elkaar.

Een ander onderdeel wat goed aanwezig is, is de humoristische ondertoon van de game. Er zitten aardig wat grappige elementen in, waardoor je de game aangenaam doorspeelt. Het past bij Luigi's Mansion en is ook in bepaalde mate terug te zien in het character design van de game. De verschillende spoken zijn leuk vormgegeven en hebben ook verschillende methode om ze te kunnen verslaan. Waar je bij het ene spook volstaat met de zuigkracht van je hypermoderne stofzuiger, moet je bij de ander met een andere tactiek op de proppen komen. Ingewikkeld is het niet. Vaak heb je al snel door wat er van je verwacht wordt om een bepaalde vijand naar het land der doden te verwijzen. Figuurlijk gesproken dan. Als je het net als ik leuk vindt om elk hoekje uit te pluizen, dan is Luigi's Mansion 3 uitermate geschikt voor jou. In bijna elk hoekje zit wel iets verschuild waardoor je beloond wordt voor je nieuwsgierigheid.

Its-a me Gooigi

Een nieuwe toevoeging ten opzichte van de vorige games is de komst van Gooigi. Deze slijmerige versie van Luigi heeft als voordeel dat het zich door rasters, spijlen en kleine openingen kan bewegen. Hierdoor komt deze snotterige variant op plekken waar je als Luigi niet bij kunt. Dit geeft een kleine extra dimensie aan de puzzels in de game. De puzzels zijn niet heel uitdagend, maar wel vermakelijk om te doen. Gooigi brengt bovendien nog een voordeel met zich mee; je kunt de game samen met een vriend of vriendin doorspelen. Doordat Gooigi eigenlijk over dezelfde aanvallen en capaciteiten als Luigi beschikt is dit ook erg leuk om te doen. Op voorhand was ik een beetje bang dat de medespeler er een beetje voor spek en bonen bij zou lopen, maar dat valt dus reuze mee.

Als je het nou even hebt gehad met het reguliere verhaal van de game, dan kun je altijd nog een uitstapje maken naar de multiplayer. Verwacht geen zeer uitgebreide multiplayer met zeeën van gamemodi, want dan kom je van een koude kermis thuis. Het dient slechts ter aanvulling en afwisseling van hetgeen waar de game eigenlijk om draait; de singleplayer. De multiplayer bestaat eigenlijk uit twee varianten, namelijk ScareScraper en ScreamPark. De eerstgenoemde is iets dat we ook al in Luigi's Mansion: Dark Moon voor de Nintendo 3DS konden spelen. Hierin speel je samen en is het de bedoeling dat je 25 verdiepingen ontdoet van de spoken die zich er begeven. ScreamPark is competitiever en bestaat uit drie onderdelen; Ghost Hunt, Cannon Barrage en Coin Floating. In Ghost Hunt moet je zoveel mogelijk spoken zien op te zuigen, Cannon Barrage draait om het neerschieten van targets met een kanon en Coing Floating speelt zich af in een zwembad waarbij muntjes uit de lucht vallen en het de bedoeling is zoveel mogelijk munten te verzamelen. ScreamPark is dus eigenlijk een soort Luigi's Party in het klein.