Review: Silent Hill: Shattered Memories PlayStation 2

Welkom, Wouter. Ik ben je psychiater, John Drake. Ik zal jou proberen te helpen over deze schok heen te komen. Je zult me waarschijnlijk niet meer vertrouwen, sinds ik je de laatste keer dat ik je sprak Silent Hill: Homecoming voorschreef. Het spijt me daarvoor, maar nu heb ik wel iets waarvan ik denk; 'Dat kan Wouter helpen.' Silent Hill Shattered Memories voor de PlayStation 2.

Dag 1 van therapie, 20 februari 2010

In je dossier valt te lezen dat je een groot fan bent van de Silent Hill-franchise. Silent Hill 2 en 3 hebben je flink de stuipen op het lijf gejaagd. Geen enkele andere game heeft je dat gevoel gegeven. Ik kan begrijpen dat je een soortgelijke ervaring zoekt. Die zoektocht maakt je vermoeid, gek en daarom zit je nu bij mij. Silent Hill: Shattered Memories speelt niet zoals jouw favoriete survival-horror games. Wacht, nu niet weggaan! Laat me mijn verhaal vertellen. Silent Hill: Shattered Memories is een hervertelling van het eerste deel. In je dossier staat dat je die hebt geprobeerd te spelen, maar de verouderde graphics en besturing schrikten je af. In deze game raakt Harry Mason zijn dochter Cheryl vermist door een auto-ongeluk. Harry gaat heel de stad door om haar te vinden. Kan je het nog een beetje volgen? Mooi, want dat is alles wat er hetzelfde is aan Silent Hill: Shattered Memories en het origineel. Voor de rest is alles anders.
Je blijkt een man te zijn die houdt van keuzes. Dan ben je bij Silent Hill: Shattered Memories aan het goede adres. Overal waar je naar kijkt, alles wat je doet tijdens de in-game therapie sessies wordt opgeslagen en rekening mee gehouden. Zo moet je bijvoorbeeld een kleurplaat inkleuren. Ik weet het, het klinkt helemaal niet interessant en vooral kinderachtig, maar wanneer de gameplay zelf weer begint, zul je een verrassende ontdekking doen. Er staat hierin dat jij vindt dat Silent Hill-games geen replay-waarde hebben. Misschien moet je die mening met de komst van Shattered Memories even bijschaven, want deze game heeft zeker replay-waarde!

Dag 2 van therapie, 22 februari 2010

Zo, dat is alweer een tijd geleden. Ik wilde het vandaag graag met je hebben over de gameplay van de game. Deze valt namelijk revolutionair te noemen. Geloof je mij niet? Bekijk het zelf maar. Je hebt geen wapens in Silent Hill: Shattered Memories. Het vechten is ook een stuk minder belangrijk geworden. Dingen als puzzels doen en ontdekken zijn belangrijker geworden. Ik weet wat je denkt. 'Maakt dat de game niet ontzettend saai?' Nee, want je wordt nog steeds achtervolgd door monsters. Dit maakt de game echt heel spannend, aangezien je alleen maar weg kan rennen. Jammer genoeg is er maar een soort vijand. Het zou wel leuk zijn geweest als je verschillende soorten vijanden had, denk je niet?
Je hebt nu ook voor het eerst een mobieltje bij je. Eentje waarmee je foto's kunt maken! Oh, is dat niet zo bijzonder? Ik heb nog zo'n oude koelkast van zes jaar terug. Met dit mobieltje kun je nummers bellen die je verspreid in de game vindt op bijvoorbeeld posters. Daarnaast zijn er ook geestverschijningen die je alleen ziet als je er een foto van maakt. Er zijn ook stukjes die voornamelijk bedoeld zijn voor de Nintendo Wii-versie, bijvoorbeeld de deur van een auto openmaken. Ik heb hier de PlayStation 2-versie liggen. Het is niet zo erg hoor, Wouter! De besturing stoort niet, maar als je een Wii hebt raad ik je aan om hem daarvoor te halen.

Laatste dag van therapie, 26 februari 2010

Dit is de laatste dag van de therapie. Je ziet er gezonder uit dan normaal. De game doet je goed zo te zien. Wat, nu al uitgespeeld? Dan is hij wel heel erg kort. Super, je speelt hem al een tweede keer! Ik zei toch dat de replay-waarde hoog lag. Ik wilde het eigenlijk nog hebben over de muziek van de game, maar daar weet jij waarschijnlijk alles al van. Inderdaad, de muziek is weer gecomponeerd door Akira Yamaoka. Ja, ik moet zeggen dat ik de muziek ook erg repetitief vond. Niet zoals ik gewend ben van hem. De voice-acting is wel helemaal goed, dat heb ik ook gemerkt. Het helpt goed bij de hele ervaring en het zuigt je er helemaal in. Wouter, je bent er helemaal klaar voor. Ik wens je succes met je toekomst en met Silent Hill!