De Game Awards zijn net weer achter de rug. De winnaar van de Game of the Year is bekend en wij zijn verrast met een aantal nieuwe aankondigingen. Zo is de releasedatum van Final Fantasy VXI bekendgemaakt, is Hades 2 aangekondigd en zagen we nog veel meer nieuwe trailers. De Game of the Year zorgt altijd voor hevige discussies en dat was dit jaar niet anders. De strijd tussen Elden Ring en God of War: Ragnarök leek de boventoon te voeren. Persoonlijk heb ik enorm genoten van Elden Ring door de grote wereld, uitdagende vijanden en heel veel coöp-plezier, maar helaas miste ik een goed uitgewerkt verhaal. Ik heb alle eindes van Elden Ring gehaald en ze duren allen een aantal minuten. Na alles wat je meegemaakt hebt was dit echt een domper, want het is niet echt verhelderend of interessant. Gelukkig hebben de makers van God of War: Ragnarök en Horizon Forbidden West hier meer aandacht aan besteed. In beide gevallen moesten de ontwikkelaars een vervolg maken op een zeer populaire game en dat is altijd een uitdaging. Gelukkig hebben ze een geweldig resultaat geleverd en kunnen we hopelijk uitkijken naar meer in de toekomst. Op de redactie gaat de strijd nog even verder en daarom vroeg ik aan de redactieleden wat hun GOTY van 2022 is.
Nils bekroont Splatoon 3 tot winnaar
Het afgelopen gamejaar is weer voorbij gevlogen. Dit jaar stond voor mij in het teken van twee dingen: het wegwerken van mijn gigantische Nintendo 3DS-backlog en natuurlijk het spelen en reviewen van de allernieuwste games. Als enkel een Nintendo Switch-bezitter heb ik vrijwel alleen maar nieuwe games gespeeld die op de hybride console van de grote N zijn uitgekomen, dus games als Elden Ring en God of War: Ragnarök heb ik helaas niet kunnen checken. De hoogtepunten van dit gamejaar waren voor mij Kirby en de Vergeten Wereld, Splatoon 3 en de enorm vermakelijke (maar helaas technisch ondermaatse) Pokémon Scarlet en Violet. Als ik van één van die games tot winnaar zou moeten bekronen, zou mijn stem toch uitgaan naar Splatoon 3. Er is geen andere game geweest waar ik dit jaar zoveel uren in heb gestopt. Ik ben nog steeds van mening dat Splatoon dé beste shooterfranchise op de markt is en Splatoon 3 stelt op dat vlak beslist niet teleur. De nieuwe singleplayercampagne is een feestje om te spelen, de verse wapens en specials zijn tof, en de bewegingsbesturing voelt veel beter dan in Splatoon 2. Combineer dat met de hoge ‘nog één potje’-factor en de fantastische community die de game kent, en je hebt een fantastisch derde deel te pakken. Hoe leuk en innovatief Kirby en Pokémon ook waren, ik heb met geen van die games zoveel plezier beleefd als met Splatoon 3. Als ik mijn eerdere speelgeschiedenis mag geloven, blijft Splatoon 3 de komende vijf jaar nog steeds ieder jaar mijn meest gespeelde game. Dat kan ik van geen enkele andere game zeggen.
Patrick Lamers laat het chauvinisme de boventoon voeren
Jeetje, wat was het me weer een jaar. Er zijn dit jaar behoorlijk wat toffe games uitgekomen en er eentje als beste benoemen is alsof je een favoriet kind moet kiezen. Maar goed, het moet maar. Anders wordt dit ook een erg lang artikel als we allemaal meerdere games gaan oprakelen. Om het een beetje divers te houden ga ik niet voor de meest voor de hand liggende games als Elden Ring of God of War: Ragnarök. Dat laat ik anderen binnen de redactie wel doen. Niet alleen omdat ik beide games nog moet spelen, maar ook omdat die twee games een aantal hele goede titels het licht ontnemen. Wat te denken van bijvoorbeeld A Plague tale: Requiem of een Mario + Rabbids Sparks of Hope? Enfin, ook die twee zijn het voor mij niet geworden. Chauvinistisch als ik ben, ga ik dan voor een game waar wij als Nederlanders echt ontzettend trots op mogen zijn. Guerrilla Games heeft opnieuw bewezen een uiterste topprestatie te kunnen leveren door Horizon Forbidden West uit te brengen. Ik heb hier echt enorme waardering voor en hoop dat ze in de toekomst nog meer van dit soort fantastische games ontwikkelen. Maar eerst komend jaar maar eens genieten van de eerste uitbreiding: Horizon Forbidden West: Burning Shores.
Patrick Meurs heeft een vreemde MADiSON
Het is verleidelijk om voor de gedoodverfde favorieten te gaan wanneer men je om je GOTY vraagt, maar voor mij steken er een paar games met kop en schouders boven de middelmatigheidslijn uit die door anderen wellicht onderbelicht blijven. Uiteraard, God of War: Ragnarök, Horizon Forbidden West en Elden Ring zijn allemaal kneiters, maar in het indie-landschap lopen ook een paar absolute pareltjes rond. Trek to Yomi en Cult of the Lamb zijn daar mooie voorbeelden van. Maar als ik dan toch echt één game moet kiezen die mij in 2022 positief verrast heeft, dan kies ik MADiSON van BLOODIOUS GAMES. Ondanks het tergende headbobben deed MADiSON iets met mij wat weinig andere horror-games nog bewerkstelligt: me beangstigen. Het heeft even geduurd voordat ik weer met het licht uit door mijn huis durfde te dolen na het spelen van Visage, maar MADiSON heeft die angst voor het donker weer stevig aangewakkerd. Alsmede mijn angst voor grammofoonspelers en kinderverhaaltjes aangaande figuren genaamd Blue Knees.
Anita vindt A Plague Tale: Requiem de beste game
Al sinds het begin van dit jaar was ik ervan overtuigd dat God of War: Ragnarök de beste game van het jaar zou worden. Naast dat ik de game nog niet hebt kunnen spelen kwam er in oktober een grote concurrent uit. Zoals je hebt kunnen lezen in mijn A Plague Tale Requiem review, wist de game mij op meerdere manieren te verbazen. De zakdoekjes moesten ook een aantal keer worden opgezocht. A Plague Tale: Innocence was al een ontzettend goede game, maar Asobo Studio wist met A Plague Tale: Requiem het niveau nog hoger te tillen. Ten eerste heeft dit te maken met de muziek, die gemaakt is door Olivier Derivière. Het maakt de scènes nog spannender, emotioneler en de muziek is ook buiten de game herkenbaar. De game had van mij dan ook de soundtrack van het jaar mogen winnen. De gameplay is iets aangepast, waardoor er meer diepgang aanwezig is en dat maakt de gameplay toch een stuk sterker. De belangrijkste reden is echter het verhaal. We krijgen wederom te maken met Amicia, Hugo en Lucas die denken dat alle ellende voorbij is. Dit is natuurlijk niet het geval, waardoor je op een emotionele reis gaat om Hugo te helpen. Hierdoor wisselen de emotionele momenten zich af met spannende en soms vrolijke scènes. A Plague Tale: Requiem neemt wendingen die je niet ziet aankomen en presteert op alle fronten goed. Het is een game die mij heeft geraakt en waar ik vol van heb genoten. A Plague Tale: Requiem is dan ook mijn Game of the Year van 2022.
Evelien gaat dromend het jaar uit
Ik moet eerlijk zeggen dat mijn lijst van gespeelde games dit jaar niet erg lang is en al helemaal niet als het gaat om games die dit jaar zijn uitgekomen. Ik had dus niet enorm veel keus voor mijn game van het jaar. Er waren eigenlijk twee games die direct naar voren kwamen toen ik deze vraag voor mijn neus kreeg en dat zijn Two Point Campus en Disney Dreamlight Valley. Deze games hebben mij beide veel plezier gebracht het afgelopen jaar. Maar als ik kijk naar de game waar ik bij terug blijf komen, moet ik toch gaan voor Disney Dreamlight Valley als mijn game van het jaar. Deze game is voor mij de perfect om ’s avonds te spelen na een lange dag. Je komt terecht in een magische wereld waarin alles mogelijk is. Je kunt aan de slag met vriendschappen opbouwen of jezelf volledig verliezen in het decoreren van jouw vallei. Het is maar net waar je zin in hebt en dat is een erg prettig gevoel. Daarnaast zit de game gewoon goed in elkaar. Van de gameplay tot de muziek, alles bij elkaar is het gewoon een ideale game voor mij. Ik ben ontzettend benieuwd wat er allemaal nog in deze game gaat komen de komende jaren. En die multiplayer functie kan niet snel genoeg komen!
Bart houdt ook van dromen
Als ik terugkijk heb ik om eerlijk te zijn best weinig games gespeeld die in het afgelopen jaar zijn uitgekomen. Daarom moest ik even nadenken over mijn keuze, maar mijn Game of the Year is uiteindelijk gegaan naar Disney Dreamlight Valley. Dit, omdat de game mij enorm verraste en mij terugwierp in een gevoel van nostalgie. Want hoe leuk is het nu om te vissen met Goofy en Donald Duck, te koken met Rémy en vuilnis op te halen met WALL-E? De game kwam in september uit en in de afgelopen maanden heb ik er aardig wat uren rondgelopen. Ik blijf er steeds naar terugkomen omdat er bijvoorbeeld elke dag nieuwe items te vinden zijn. Dreamlight Valley is nog steeds in Early Access en de volledige release staat gepland voor begin volgend jaar. Volgens de uitgever van de game staan er nog veel personages op ons te wachten die toegevoegd gaan worden in Dreamlight Valley. Gelijk een goed voornemen voor volgend jaar, om deze game te blijven spelen en meer games te gaan spelen die volgend jaar uitkomen. Dat gaat denk ik wel lukken, want er staan een paar games in het vooruitzicht waar ik erg naar uitkijk.
Rudy bleef geboeid door God of war: Ragnarök
2022 nadert zijn einde en 2023 staat maar al te gretig aan de deur te rammelen. Ik had eerlijk gezegd niet bijzonder veel van dit jaar verwacht, maar stiekem zijn er toch best wat toppers voorbij gekomen. Begin dit jaar wist Pokémon Legends: Arceus toch te verrassen en was het Sifu die mij tot in de late uurtjes wist te vermaken. Natuurlijk konden we niet om games zoals Elden Ring heen die de verkoopcijfers van Horizon: Forbidden West vast en zeker heeft weten te dwarsbomen. Dat gezegd hebbende, er was slechts één game die mij van begin tot eind wist te boeien. Ik heb het natuurlijk over God of War: Ragnarök. Het is wellicht niet de meest innovatieve game aller tijden, maar dat hoeft toch ook niet als hetgeen dat staat gewoon heel erg goed is? We krijgen meer God of War en dat is precies wat we wilden hebben. Grafisch is de game fantastisch en het zijn vooral de stemacteurs die de wereld tot leven weten te brengen. Wil ik ieder jaar eenzelfde God of War spelen? Nee, maar dat gaat gelukkig ook niet gebeuren. God of War is simpelweg een lekker tussendoortje tussen al het online geweld door en dat kan ik alleen maar waarderen.
Jolien kiest voor Cult of the Lamb
Dit jaar heb ik vooral aan mijn backlog gewerkt en ben ik weinig aan games toegekomen die dit jaar zijn uitgekomen. Toch geef ik toe dat we een top gamejaar achter de rug hebben en de games die ik heb gespeeld waren echt top. Als de game niet in early access had gezeten, had ik honderd procent voor Disney Dreamlight gekozen. Deze game voegt al mijn favoriete gamegenres en liefde voor Disney samen in één pakket. Daarom kies ik voor de game die ik voor Dreamlight Valley kapot speelde en dat was Cult of the Lamb. Ik wist niet dat het onderhouden van een cult zo leuk kon zijn! Na wat grinden in het begin voorziet je cult zich bijna helemaal en kan jij lekker de dungeons verkennen, materialen verzamelen en uiteindelijk de bosses verslaan. Niet alleen de gameplay is leuk, de game ziet er ook superleuk uit, draait goed en de humor die erin zit, is echt mijn ding. Daarom kies ik Cult of the Lamb als mijn Game of the Year. Volgend jaar staan er genoeg games uit 2022 op de planning, waaronder Elden Ring. Ik kan niet wachten om deze game eindelijk te spelen in 2023!
Jork moet wel voor Pokémon Legends Arceus gaan
De keuze is bij mij bepaald niet reuze voor mijn GOTY. Ik heb maar drie games gespeeld die dit jaar zijn uitgekomen: Pokémon Legends Arceus, Pokémon Violet en Togges. Vanwege de eindelijk ietwat innovatieve en ambitieuze insteek van Gamefreak, is Pokémon Legends Arceus mijn game van het jaar. Deze game is in veel opzichten een ruwe diamant gebleken. Ruw qua performance, maar ook de landschappen en het gedrag van de monsterlijke creaties. De interactie met de Pokémon is sterk aanwezig, de dreiging is meer dan ooit duidelijk voelbaar. Het opgejaagd worden door een gigantische Rapidash zal ik niet snel vergeten. Dat alles zich in de Overworld afspeelt, van het gooien van pokéballs tot de rappere gevechten, maakte het spelen van een Pokémon game vloeiender dan ooit tevoren. Het eindeloze gevecht tegen Volo, met de traumatische pianoklanken van Cynthia’s theme op de achtergrond, was het absolute hoogtepunt. Hopelijk continueert de Pokémon Legends-series, met wat aanpassingen heeft het namelijk de potentie om echt tot de kandidaten van een GOTY te behoren.
Bram werd Elden Lord en wil nooit meer vertrekken uit The Lands Between
Wist je nog dat we tegen elkaar zeiden dat het nooit erger kon worden dan 2020? Ja, laten we dat niet meer doen. Gelukkig heb ik op het gebied van games niks te klagen. Ik heb heerlijke multiplayergames kunnen spelen, zoals de groovy Evil Dead: The Game en de chaotische Fall Guys. De indiescene was ook weer uitstekend. Cult of the Lamb nestelt zich comfortabel tussen mijn favoriete Devolver Digital-games en Nobody Saves the World is nog steeds een ondergewaardeerd pareltje in mijn ogen. Er zijn ook meer flink wat games op mijn backlog verschenen. Zo moet ik echt nog een keer fatsoenlijk aan de slag met Tunic en wacht ik nog geduldig op Darktide die op de Xbox Series-console hoort te verschijnen. Hoe je het echter ook wendt of keert, competitie was er nooit geweest. Nee, hoe kan het ook anders wanneer je het moet opnemen tegen Elden Ring. Vanaf het moment dat ik de wereld instapte, wist ik het al. Ik voorspelde dat Elden Ring de gedoodverfde GOTY-kampioen van 2022 zou worden. Zelfs Kratos kon daar geen verandering inbrengen tijdens The Game Awards. Het moment dat Elden Ring lanceerde, stond gameland een tijdje stil. De impact die deze titel heeft gehad op de industrie is bizar te noemen. Simpelweg alles klopt aan deze magnum opus van Fromsoftware: een visueel plaatje, uitmuntend gamedesign, een soundtrack waar je u tegen zegt, brute combat en de beste eindbazen die je kunt vinden in het genre. Oh, Elden Ring.
Eilish houdt het spannend met The Dark Pictures Anthology: The Devil In Me
Mijn GOTY van 2022 is toch The Dark Pictures Anthology: The Devil In Me. Waarom? Deze game steekt torenhoog boven de rest van het eerste seizoen van de serie uit en is echt een grote stap vooruit voor Supermassive Games. The Devil in Me heeft realistische, herkenbare personages en een spannend verhaal dat goed inspeelt op het thema van de game: de seriemoordenaar H.H. Holmes. Het is van het begin tot het eind spannend en er zitten geen voorspelbare jumpscares in. Daarnaast is het tot nu toe de Dark Pictures game waarin de keuzes die je maakt de meeste impact hebben, zelfs keuzes waarvan je denkt dat ze eigenlijk klein en onbelangrijk zijn. Als echte horrorfan moet ik The Devil in Me dus wel aanwijzen als mijn GOTY.
Claudia vindt Xenoblade Chronicles 3 de beste game
Er zijn dit jaar wat mij betreft heel wat goede en vooral ook gehypete games uitgekomen. Wat dacht je van Elden Ring, Pokémon Legends: Arceus en Scarlet en Violet, Bayonetta 3, Triangle Strategy, Metal: Hellsinger en nog meer die ik vast vergeten ben. Een jaar is namelijk best lang. Mijn Game of the Year-uitreiking gaat echter naar Xenoblade Chronicles 3. Zelf ben ik een enorm groot fan van de eerste twee delen. Het gebeurt namelijk zelden dat een moderne game mij echt voor langere tijd weet te boeien of te raken. Xenoblade Chronicles 2 is namelijk één van de twee games waar ik een traantje bij heb moeten laten en Xenoblade Chronicles bevat mijn op-een-na meest favoriete game-quote. Toen een derde deel werd aangekondigd, was ik natuurlijk dolenthousiast. Gelukkig was de hype die ik had voor deze game ook meer dan terecht, want ik bleef uren op het voorste puntje van mijn stoel zitten. Het verhaal en de personages waren zo goed neergezet dat ik, net zoals in de vorige twee delen, urenlang geboeid wist te blijven. Ik was zelfs zo geboeid, dat ik het niet erg vond dat ik ruim twintig uur na het voor het eerst opstarten van de game nog nieuwe mechanics voor m’n kiezen kreeg. Kortom, een game die ik niet weg kon leggen!
Wat is jouw Game of the Year? Gaat het voor jou ook tussen Elden Ring en God of War: Ragnarök of ga je voor een hele andere game? Laat het ons weten en deel het in de comments.
