Indieaan: Slam Land

Onze Indieanen zijn nooit bang om een mening te geven. Dit keer is Slam Land het haasje. De Indieaan deelt graag zijn ongezouten mening en wil onze stam helpen met het vinden van de leukste indiegames. Dit keer is het de beurt aan Indieaan Patrick om de stam alles te vertellen over Slam Land voor de Nintendo Switch.

Slam Land, voor al uw brawl-sketball vertier

Feit: bijna iedereen houdt tot op bepaalde hoogte van partygames. Best logisch. Het genre trekt een fuif sneller naar een gezelliger niveau nog voordat je pils kan doodslaan. Tenminste, als je er goed in bent. Als je - net als ik - bij ieder potje Super Smash als eerste van het veld wordt gesmasht, krijg je toch al snel de behoefte om iedereen in de dichtstbijzijnde put, holle boom of vulkaan te flikkeren. Voor al die mensen; “rejoice!” Bread Machine Games’ Slam Land geeft je die optie, al is het wel weer in partygame-vorm.

Slam Land is namelijk een zeer simpele brawler/basketbal cross-over waarin vier überflauwe brawlers middels vijf verschillende modi de bewondering van een ‘grote blauwe man’ trachten te verdienen. Hoe? Door je tegenstanders of een bepaald voorwerp in het eerste de beste gat in de grond te kieperen, afhankelijk van de modus. In ‘Horse’ gaat het om de vijf letters waaruit het woord bestaat, in ‘Trash’ om vuilniszakken, in ‘Peanut’... een pinda inderdaad en je kunt ook gewoon een modus kiezen waarin je elkaar moet ‘dounken’. De vijfde modus is een gezamelijke, waarin je alle modi achtereenvolgens doorloopt.

Erg vermakelijk, maar net geen ‘slam dounk!’

Slam Land blinkt vooral uit in zijn eenvoud en het vertier dat het ondanks die eenvoud weet te bieden. Ontwikkelaar Bread Machine Games heeft in het geval van Slam Land behoorlijk de nadruk gelegd op superslechte humor, een simpele doch vermakelijke art style en funky deuntjes. Qua besturing hoef je ook geen pro gamer te zijn. Alle mechanics schuilen achter drie knoppen. Je loopt, grijpt en springt als een dolle door het compacte level om je ‘dounks’ te maken. Echt, simpeler kan het niet. Speciale skills per character? Niks mee te maken. Ieder personage is gelijk is snelheid, strength en stamina. Het is vooral de chaos die dit kan opleveren die de stressbepalende factor kan vormen. Zodra iedereen achter hetzelfde item aan loopt te klossen, kan de hectiek namelijk behoorlijk oplopen, alsmede de onoverzichtelijkheid.

Lang verhaal kort; ik ben helemaal weg van Slam Land. Dat neemt niet weg dat ik toch een paar ‘jammertjes’ op papier heb moeten zetten. Zo is het aantal te kiezen personages ook magertjes. Hoe hilarisch iedere skin van Human, Spoder, Skellie, Toober en Mold Dog (ik verzin dit niet) ook is, met vier man uit slechts vijf characters kunnen kiezen is een beetje meh. Daarnaast vind ik het jammer dat deze multiplayer only-game puur local co-op is. Een potje online is een no-go. Nu kost Slam Land geen drol op Steam, in de Nintendo eShop en de PlayStation Store, maar het voelt toch aan als een gemiste kans. Niets wat een update allemaal niet kan fiksen, maar voor nu zorgt Slam Land in mijn geval slechts voor een tijdelijke opfleuring van die saaie fuif.

Eindoordeel

Slam Land is dé perfecte party brawler voor iedereen die echt totaal rekt gaat in brawlers die skill vereisen. Gewoon lopen, grijpen en SLAM! met die hap. De perfecte drie-eenheid van slappe humor, funky graphics en simpele gameplay maken van Slam Land een brawler die door iedereen op te pikken valt. Het geringe aantal personages en het gebrek aan online multiplayer zijn wel een tikkeltje teleurstellend, maar ach, het is niet dat je jezelf scheel betaalt aan deze game. Kortom, een prima local muliplayer brawler voor elk saai momentje tussendoor.