Lijstjes: Beste en meest innovatieve indiegames van 2025

Het was weer een fantastisch jaar voor indiegames. 2025 gaat in de boeken als het geboortejaar van een aantal indies die behoren tot de beste titels die deze industrie te bieden heeft. De Gameliner-redactie nam daarom goed de tijd - naast het organiseren van de Gameliner Awards 2025 - om deze bijzondere periode door te spitten en de juwelen naar boven te halen. Zowel de bekende namen als de verborgen pareltjes vind je terug in het artikel over de beste en meest innovatieve indiegames van 2025! Neem snel een kijkje.

Hollow Knight: Silksong - Bram
Ik beschouw Hollow Knight: Silksong niet alleen als een van de beste indiegames van 2025. Ik beschouw deze Metroidvania niet alleen als een van de beste die je kan vinden in dit genre. Ik beschouw deze magnum opus van Team Cherry niet alleen als een van de beste games uit 2025. Het is simpelweg een van de beste games ooit gemaakt - een combinatie van de drie vorige statements. En de redenen hiervoor lopen uiteen.

In de review kan je een uitgebreid verslag vinden, maar hier houd ik het kort en krachtig. Hollow Knight: Silksong is een fantastische actie-platformer met gruwelijke combat, uitstekende platform-uitdagingen, fantastische world-building en puike audiovisuele kunsten. Het is een aangrijpende bedoeling van start tot einde, waarin de uitdaging, frustratie en euforie zich in een rap tempo afwisselen. In 2025 vond ik geen game die mij beter heeft weten te grijpen.

Hades II - Bram
Ironisch genoeg beschouw ik de originele Hades ook als een van de beste games aller tijden. Is Hades II een automatische home-run? Voor veel mensen wel, maar tijdens mijn vele uren in deze game snakte ik toch meer naar de avonturen van Zagreus. Iets meer focus en simpelweg een beter verhaal vind je in de originele Hades. En toch staat het vervolg hier klaar in het lijstje van de beste indiegames van 2025.

En dat komt voornamelijk doordat Supergiants Games nou eenmaal buitengewoon sterke kwaliteit op de mat levert - elke keer weer. Hades II mag voor mij dan een sequel zijn die te veel onnodige systemen introduceert, maar je kan niet ontkennen dat het wederom geweldig wegspeelt, er fenomenaal uitziet en de roguelike systemen tot in de puntjes weet uit te buiten. Het is een fantastisch opgepoetste game en ik verwacht dat het in 2026 nog de nodige aandacht ontvangt, wanneer PS5- en Xbox-spelers ermee aan de haal gaan.

The Knightling - Bram
Een indietitel van Nederlandse bodem maakt een opkomst in het artikel over de beste en meest innovatieve indiegames van 2025. The Knightling van Twirlbound wist misschien geen kaskraker te worden voor de Bredase gamestudio, maar het heeft wel een blijvende impact gemaakt op haar spelers - mede dankzij de mix van expertise en ambitie op je scherm.

The Knightling is namelijk een open-wereld 3D-platformer met de focus op exploratie en bewegingsvrijheid. Het is een prachtige en praktische wereld, waarin je als de kleine Knightling over de vele heuvels zoeft en gebruikmaakt van de nodige trucjes om snel van punt A naar punt B te manoeuvreren. Open-wereld design kent veel haken en ogen, maar Twirlbound slaagde erin om zowel een interessante locatie te schapen als een vermakelijke manier om jezelf rond te bewegen. Toppers!

Total Chaos - Bram
We gaan van vrolijke indiegames naar de lugubere kant van dit medium. 2025 is een fantastisch jaar gebleken voor horrorgames en dat ligt niet alleen aan de grote klappers. Ook de indies waren hier weer volop aanwezig. Mocht je op zoek zijn naar de volgende aangrijpende horror first-person shooter, dan is Total Chaos een gemakkelijke aanrader.

Het gaat om een remake van de beruchte DOOM-mod. In Total Chaos krijg je te maken met een wanhopig verhaal, paniekerige combat en een moordend tempo. Het is een horrorgame die niet bang is om met gestrekt been in te gaan en de speler zowel mentaal als (digitaal) fysiek goed aan te pakken. Mocht je plek hebben voor een titel waarbij de thematiek voor knikkende knieën zorgt, zoek dan niet verder dan Total Chaos van Trigger Happy Interactive.

ROUTINE - Bram
De eerste Raw Fury-game op de lijst, maar zeker niet de laatste. ROUTINE van ontwikkelaar Lunar Software is een bijzonder project gebleken. De ontwikkeling van deze horrorgame begon dertien jaar geleden en heeft zoveel reboots gekend - men was niet zo zeker meer of deze titel ooit zou komen te verschijnen.

Maar in 2025 was daar dan de verlossende releasedatum. Ondanks een kortere speelduur is ROUTINE een angstaanjagende ervaring die voor liefhebbers van het genre een must-play is. De minimale UI gepaard met de mysterieuze gebeurtenissen zorgen voor een immersieve horrorgame als geen ander. Gooi daar nog even het beste audiodesign van dit gamejaar tegenaan en dan heb je met ROUTINE een game die je bijblijft - in je nachtmerries voornamelijk.

Blue Prince - Claudia
Wat mij betreft de absolute nummer één als het gaat om indiegames in 2025. Blue Prince is een indie puzzelgame met roguelite-invloeden waarin je een steeds veranderend landhuis verkent. Je kiest zelf welke kamers achter deuren verschijnen en bouwt zo elke run een nieuwe route. Het doel lijkt simpel, vind de mysterieuze Room 46, aan het einde van het landhuis. De weg daarheen zit echter vol geheimen, keuzes en consequenties. Juist die mix van puzzels, exploratie en een mysterieus verhaal dat zich langzaam ontvouwt maakt Blue Prince tot een van de meest opvallende indiegames van 2025.

Wat Blue Prince zo sterk maakt, is hoe alles om één kernidee draait en daar nooit van afwijkt. Het draft-systeem, waarbij je telkens uit drie kamers kiest, voelt direct logisch en blijft dat ook na tientallen uren. Elke keuze heeft impact, want kamers kun je in een run maar één keer plaatsen en het huis reset aan het einde van de dag zodra je energie op is. Dat zorgt voor constante spanning zonder dat de game oneerlijk aanvoelt. Je leert plannen, risico’s nemen en soms bewust vastlopen om iets vrij te spelen of later slimmer terug te komen. Elke run voelt zinvol, ook als je faalt, omdat je altijd kennis meeneemt naar de volgende poging. Daarbij komt een verhaal dat zich langzaam en stil ontvouwt. Blue Prince vertrouwt erop dat je oplet en zelf verbanden legt. De game legt niets uit via lange dialogen of uitlegschermen. In plaats daarvan lees je documenten, bekijk je details in kamers en trek je conclusies op basis van wat je ziet. Dit zorgt voor dat typische nog-één-run-gevoel, dat verslavender is welke drug dan ook.

Skate Story - Claudia
In 2025 niet één maar twee indiegames van een perfecte score voorzien, stond niet op mijn bingokaart. Toch heeft Skate Story in de laatste maand van dit jaar die eer, en die score, naast Blue Prince mogen ontvangen. Skate Story is een skategame met een sterk verhalend en artistiek karakter. Je skatet door de Onderwereld als een demon van glas, met een skateboard dat hij van de duivel heeft ontvangen als enige houvast. De skater heeft namelijk één missie: de maan verorberen om te kunnen ontsnappen uit de onderwereld. De game combineert strakke skate-mechanics met een surrealistische wereld en een zieke soundtrack. Die mix van skating, bizarre sfeer en symboliek maakt Skate Story wat mij betreft tot een van de meest eigenzinnige releases van 2025.

Wat zo bijzonder is aan Skate Story, is hoe het skateboarden de kern vormt van alles wat je doet. Tricks zijn geen losse acties, maar middelen om vooruitgang te boeken, schade te doen en obstakels te overleven. De eindbaasgevechten tegen de manen laten dat goed zien. Je valt niet aan met wapens, maar met skate trick combo’s, timing en momentum. Dat voelt logisch en fris binnen een genre dat zelden met eindbazen werkt. Ook het verhaal draagt bij aan de kracht van de game. Skate Story legt weinig uit en vertrouwt op beeld, korte teksten en poëzie. Dat vraagt aandacht, maar voelt nooit pretentieus. De enorm toffe soundtrack van de band Blood Cultures past perfect bij elke seconde van elk level en het lijkt soms zelfs alsof de game gemaakt is voor hun nummers, in plaats van andersom. Elk level eindigt met een gedicht dat het thema versterkt en ruimte laat voor eigen interpretatie. De wereld voelt persoonlijk en coherent, alsof je door het hoofd van de maker skatet. Een écht eenmanspassieproject, waar er nog steeds te weinig van zijn.

Unbeatable - Claudia
December was niet alleen een goede maand voor fans van skategames, maar ook fans van retro-anime ritmegames kwamen hier goed aan hun trekken. Ik heb het dan natuurlijk over Unbeatable, die bijna uit het niets ijzersterk in mijn Steam-bibliotheek verscheen. Unbeatable is een verhalende ritmegame met arcade-invloeden, gebouwd rond een simpele tweeknoppenbesturing. Je voert aanvallen uit op de maat van de muziek, maar ook door een stad waar muziek verboden is en rebellie de norm vormt. De game combineert ritmegevechten met verkenning door een prachtige retro-anime omgeving, scherp geschreven dialogen en een sterk coming-of-age verhaal. Wat begint als een toegankelijke ritmegame, groeit uit tot een persoonlijke ervaring die toch vrij emotioneel beladen blijkt te zijn.

Unbeatable lijkt aanvankelijk een hele simpele game. Met slechts twee knoppen vraagt de game maximale focus op timing en ritme. De ritmegevechten zijn strak ontworpen en vormen zowel in het verhaal als in de arcademodus de ruggengraat van de game. Tegelijkertijd durft Unbeatable het tempo omlaag te halen. De verhaalmodus neemt de tijd voor personages, dialogen en sfeer, en dat werkt door de sterke schrijfstijl. De wereld is duidelijk anti-autoritair en kiest daarin geen neutrale positie, wat de game een duidelijke stem geeft. Visueel valt Unbeatable direct op door zijn anime-stijl, die doet denken aan oude VHS-opnames. De soundtrack is zonder twijfel het hart van de game. Elke track ondersteunt de gameplay en het verhaal, en geen enkel nummer voelt misplaatst. De game laat zien dat een ritmegame ook een emotioneel verhaal kan vertellen, zonder zijn gameplay op te offeren. Juist die combinatie maakt Unbeatable wat mij betreft een van de meer bijzondere indiegames van 2025.

Citizen Sleeper 2: Starward Vector - Claudia
Naarmate de jaren verstrijken, verandert er veel in mijn leven. Wat echter nooit zal veranderen, is mijn liefde voor bijzondere RPG's. Dit jaar kon ik die behoefte vervullen met Citizen Sleeper 2: Starward Vector. Dit is een verhalende sci-fi RPG waarin het gebruik van dobbelstenen om keuzes te maken en te overleven centraal staan. Je speelt geen held met een wapen, maar een Sleeper die probeert te bestaan in een hard universum vol morele dilemma’s. De game bouwt voort op het origineel, maar verbreedt de opzet met een schip, een crew en meer vrijheid. Het is een RPG die draait om denken, plannen en omgaan met risico, en daarmee direct een ander publiek aanspreekt dan de meer actiegerichte genregenoten.

Het feit dat de typische RPG combat hier ontbreekt, is exact wat Citizen Sleeper 2: Starward Vector zo bijzonder maakt. De dobbelstenen bepalen elke cyclus wat je kunt doen en hoe groot je kans op succes is. Dat systeem voelt spannend, omdat geen enkele worp losstaat van de gevolgen. Hierdoor moet je constant afwegen of je veilig speelt of juist durft te gokken. De narratieve vrijheid is een van de grootste kwaliteiten van de game. Je keuzes in dialogen, missies en relaties sturen het verhaal een andere kant op. Crewleden voelen menselijk aan en reageren geloofwaardig op je beslissingen. Contracten dwingen je om risico’s te nemen, soms voor snelle winst, soms voor latere gevolgen. Alles gebeurt op kleine schaal, maar voelt betekenisvol. Juist omdat de game niet voor iedereen is, durft hij iets anders te doen. Daarmee is Citizen Sleeper 2: Starward Vector zeker een aanrader voor iedereen die eens iets anders wil.

CloverPit - Claudia
Ik had niet verwacht dat ik 2025 af zou sluiten met een gokverslaving, maar CloverPit heeft me toch over dat randje weten te duwen. CloverPit is een roguelike die het idee van een gokkast centraal zet. Je speelt in een kleine, benauwde ruimte waar elke spin op een slotmachine bepaalt of je verder mag of sterft. De game combineert RNG met Build-mogelijkheden en lichte horror, en dwingt je om na te denken over kansen en combo's. Wat begint als een simpel gokspelletje, groeit uit tot een strategische strijd tegen het systeem zelf. Let's go gambling!

De kracht van CloverPit zit in hoe het toeval omzet in iets dat je kunt sturen. Elke run draait om dezelfde slotmachine, maar de Charms veranderen de regels. Deze items zorgen voor synergie, verhogen multipliers of buigen symbolen om naar jouw voordeel. Daardoor voelt winnen niet als puur geluk, maar als het resultaat van slimme keuzes. Je leert patronen herkennen en bouwt strategieën die de machine bijna voorspelbaar maken. Dat leerproces voelt enorm bevredigend. De creepy sfeer versterkt dit gevoel. De pixelart oogt vuil en onheilspellend en de geluiden maken elke spin beladen. Kleine veranderingen in de kamer wekken nieuwsgierigheid en geven het idee dat er meer speelt dan alleen de gokkast, waardoor je steeds maar weer door wilt blijven spelen om te zien wat voor mysterie er achter de gokkast schuilt. CloverPit is geen brede publieksgame, maar durft een scherp idee door te voeren en dat heeft in dit geval bijzonder goed uitgepakt.

Clair Obscur: Expedition 33 - Simon
Als we het hebben over de beste indiegames van het voorbije jaar, dan moet ik het toch wel even over de spreekwoordelijke olifant in de kamer hebben. Sandfall Interactive, een kleinschalige onafhankelijke Franse studio met ex-Ubisoft werknemers, bracht hun debuutgame uit en dropte geheel onverwacht een bom in de gamewereld waarvan de explosie het hele jaar door is blijven nazinderen. De game domineerde de Game Awards dit jaar en sleepte ook de felbegeerde hoofdprijs binnen.

Dat ik Clair Obscur: Expedition 33 op de lijst met beste indiegames zet, voelt misschien als een open deur intrappen, maar geloof me: het is welverdiend! Een emotioneel verhaal, een spetterende soundtrack, prachtige visuals … ik kan nog wel even doorgaan! Turn-based combat wordt vandaag de dag soms wel eens omschreven als ‘saai’, maar deze game heeft het genre eigenhandig in een modern en aantrekkelijk jasje gestoken. Ben je op zoek naar een indie game waar de passie van het scherm spat, dan is Clair Obscur: Expedition 33 een échte must-play!

Sword of the Sea - Simon
Games moeten niet altijd je adrenalinepeil naar omhoog duwen. Soms wil je je gewoon eens afzonderen van al die drukte om helemaal tot rust te komen en innerlijke ‘zen’ te bereiken. Het leven is al stressvol genoeg. Ontwikkelaar Giant Squid (bekend van toppers zoals Journey en Abzû) trachtte ons dit jaar volledig te doen ontspannen met hun nieuwste game Sword of the Sea. Net zoals in hun vorige games, staat ook hier exploratie centraal en om je hierbij te helpen heb je een magisch ‘surfzwaard’.

Sword of the Sea draait vooral om de ervaring. Je surft over oceanen en woestijnen en onderweg kom je de meest prachtige en rustgevende taferelen tegen. Het geheel wordt nog eens begeleid door een geweldige soundtrack die de omgevingen nog meer tot leven laat komen. Als ik thuiskwam van een lange dag op het werk, dan was Sword of the Sea er om mij even tot rust te laten komen. Games zoals deze herinneren me eraan dat highscores, een hoge kill-death ratio of superbazen niet alles zijn wat telt in videogames. Soms moet je je gewoon even helemaal loskoppelen van alle drukte en genieten.

PEAK - Simon
Op een lijstje met indie ‘toppers’ van 2025 – pun intended – moet eigenlijk ook de game PEAK staan. PEAK is een game met letterlijke hoogte- en dieptepunten. Het concept is heel simpel: je beklimt een berg … en oh ja, onderweg moet je enkele obstakels zien te overwinnen. No biggie. Het probleem is dat je door één gladde steen, één verkeerd berekende sprong of één foute inschatting genadeloos terug naar beneden wordt geslingerd. Het leven is vallen en opstaan, toch?

Maar die uitdaging is eigenlijk net wat PEAK zo leuk maakt: het voelt zo geweldig om vooruitgang te boeken, zeker nadat je al meermaals op je kont bent gevallen. Om de pijn en frustratie wat draaglijker te maken, is er ook de mogelijkheid om samen met vrienden te klimmen. Ideaal om je vriendschappen te versterken … of om je frustraties op hen af te werken – bij dezen wil ik ook even mijn excuses aanbieden aan de desbetreffende persoon. De frustratie hoort erbij, maar PEAK blijft toch wel een geweldige ervaring en de game krijgt dan ook, verdiend, een plekje op deze lijst!

Deltarune - Simon
Sta me toe dat ik even een beetje valsspeel en toch Deltarune op deze lijst zet. Deltarune is een episodische game die is gemaakt door Toby Fox, de man die in 2015 vriend en vijand verraste met Undertale. Deltarune is de spirituele opvolger van die game - en geheel niet toevallig ook een anagram van Undertale – en die typische stijl zie je ook hier terug. Chapter 1 en 2 verschenen eigenlijk enkele jaren geleden al, maar dit jaar werden we verwend met chapter 3 én 4.

Deze nieuwe hoofdstukken zijn de definitie van ‘crazy’, maar dat bedoel ik zeker en vast als een compliment. Opnieuw worden we om de oren geslagen met de ene (flauwe) grap na de andere en de personages zijn wederom heerlijk absurd. Deltarune is een liefdesbrief aan fans van Undertale die méér Undertale-achtige content willen. En weet je: meer heb je niet nodig om mij te overtuigen. Ik kijk al uit naar de release van chapter 5 volgend jaar, maar in de tussentijd zet ik graag de game in z’n geheel nog eens in de kijker via deze lijst.

Escape from Duckov - Simon
In een wereld die wordt gedomineerd door (hyper)realistische militaire shooters, kregen we dit jaar ook een game die durfde buiten de lijntjes kleuren. Een game waarin de gebruikelijke soldaten worden vervangen door … eenden (die er heel schattig uitzien in hun militaire outfit). Was je wat ontgoocheld door de officiële release van Escape from Tarkov? Geen nood, want er is een alternatief! Escape from Duckov klinkt dan misschien als één of andere flauwe grap die uit de hand is gelopen, maar de game is wel één van de toppers van het voorbije jaar.

Escape from Duckov is een top-down extractieshooter waarin je moet zien te overleven in een wereld vol gevaren. Ik moet toegeven dat die absurde mix tussen olijke eenden en een spannende extractieshooter best vreemd in de oren klonk, maar de game wist desondanks wel positief te verrassen. De game weet een perfecte balans te vinden tussen spannende vuurgevechten en van de pot gerukte scenario's. Dit perfect staaltje absurdisme zal misschien niet iedereen kunnen bekoren, maar als je op zoek bent naar een luchtige shooter die tegelijk toch best diepgaand is: zoek niet verder!

PowerWash Simulator 2 - Anita
Na het succes van PowerWash Simulator in 2022 leek het bijna onmogelijk voor FuturLab om dat met een tweede deel te evenaren. Voor mij hebben ze dat wel degelijk bereikt, want PowerWash Simulator 2 is op alle fronten beter dan het eerste deel en komt met nieuwe toevoegingen. Via de campagne mag je weer de bizarste gebouwen en voertuigen schoonmaken, terwijl je ondertussen een mysterie moet ontrafelen. Het verhaal is nog gekker dan het eerste deel, maar alles draait natuurlijk om het schoonmaken.

Dankzij de nieuwe schoonmaakmiddelen en de veranderingen in de interface wordt dat nog gemakkelijker gemaakt. Soms wil je gewoon even ontspannen en PowerWash Simulator 2 is daar het antwoord op. En het klinkt gek, maar de rustgevende geluiden van het water en de progressie die je boekt, is net die stoot van dopamine die je na een lange dag nodig hebt. En dan is het jammer als je de game uitspeelt, al kun je de levels altijd weer opnieuw spelen.

BALL x PITT - Anita
De ontwikkelaar Kenny Sun kwam dit jaar met een nieuwe game aanzetten en wist direct de nodige veranderingen te brengen in het genre. Ball X Pit is een roguelike die gedeeltelijk de gameplay van Arkanoid inzet. Met je personage schiet je speciale ballen in het rond om zo de vijandige blokken neer te schieten. Al die speciale ballen en passieve items kun je tijdens een run upgraden en elk personage speelt anders. De langdurige processie zit hem juist in het plaatsen van gebouwen in je basis om nieuwe upgrades vrij te spelen. Het is een combinatie die je niet vaak voorbij ziet komen, maar die juist zorgde voor verslavende gameplay.

Ball X Pit wist daardoor continu mijn aandacht vast te houden en ik was dan ook enthousiast toen bleek dat de ontwikkelaar nog plannen heeft voor 2026. Ik heb ondertussen alle personages, levels en gebouwen al gezien, maar de game stuitert nog steeds rond in mijn gedachten. Deze creatieve roguelike met sterke gameplay verdient daardoor alle lof en was voor mij de verrassing van het jaar.

Wanderstop - Anita
De game-industrie is een van de grootste industrieën en daardoor kun je veel mensen bereiken. Waarom zou je games dan ook niet inzetten om moeilijke thema’s rondom de mentale gezondheid aan het licht te brengen? En dat is precies wat Ivy Road doet met Wanderstop. Op het eerste gezicht lijk je gewoon thee te zetten voor bezoekers in een prachtige open plek in het bos.

Het verhaal draait echter om een vechter die haar zwaard niet meer kan vasthouden. De rustgevende gameplay is niet voor iedereen, maar heeft een doel. De game verplicht je letterlijk om even tot rust te komen, om het langzaamaan aan te doen en zet direct een spiegel voor je neus. Niet alles wordt opgelost in het verhaal en het is goed mogelijk dat je meer vragen hebt dan antwoorden. Maar dat is precies hoe het leven in elkaar zit. Een burn-out, depressie of een angststoornis kent geen kant-en-klare antwoorden. Wanderstop is dan ook een game met impact en eentje die ik in ieder geval niet snel ga vergeten.

Koira - Anita
We hebben nog een game op het lijstje die impact heeft achtergelaten en die ik als een soort kunstwerk herinner. In Koira speel je als een klein meisje dat samen met haar hond door een donker bos moet reizen. Het verhaal wordt alleen via de prachtige muziek en de artstijl overgebracht en daardoor is er ruimte voor veel interpretatie. Er daar draait de game dan ook om, want de gameplay en bijbehorende puzzels zijn simpel.

Koira is daardoor een game die je puur speelt voor de ervaring en om even stil te staan bij bepaalde onderwerpen. Het verhaal is op momenten hartverwarmend, maar stipt ook de donkere kanten aan. Studio Tolima weet dat op fantastische manier samen te weven in een game die precies lang genoeg duurt.

ISLANDERS: New Shores - Anita
Simpelheid tot een kunst verheffen is niet voor iedereen weggelegd. Toch wist The Station dat met hun nieuwe game te bereiken. Helemaal nieuw was het concept niet, want ISLANDERS: New Shores is een soort vervolg op ISLANDERS. Die game kwam in 2019 uit en de eigenaars besloten het concept te verkopen. Zij waren er klaar mee, maar The Station had genoeg ideeën om het originele concept te verbeteren. In ISLANDERS: New Shores krijg je een klein eiland te zien en een handvol gebouwen en bonussen in je hand via kaarten. Het is aan jou om met die gebouwen zoveel mogelijk punten te scoren. Die punten heb je nodig voor nieuwe gebouwen, maar ook om naar een nieuw eiland af te reizen. Wanneer je te weinig punten haalt, is het game over.

Het klinkt bijna stressvol, maar het simpele concept in combinatie met rustgevende muziek en de kleurrijke artstijl zorgen juist voor ontspanning. De veranderingen die de ontwikkelaars hebben aangebracht, dragen daaraan bij, want het puntensysteem wordt duidelijker aangegeven. De perfecte game dus om eventjes tussendoor op te pakken. Met ISLANDERS: New Shores worden we er weer aan herinnerd dat een vervolg of het opkopen van een IP wel degelijk positief kan uitpakken.

Dispatch - Anita
Wie had gedacht dat episodische verhalengames behoorden tot het verleden, werd met Dispatch even met de neus op de feiten gedrukt. Er is nog steeds ruimte, mits je de kwaliteit en planning op orde hebt. AdHoc Studio heeft dat vertrouwen altijd gehouden en wist een sterrencast van stemacteurs te strikken voor de rollen van de superhelden. Robert is geen superheld meer, maar moet in plaats daarvan een groep onbekwame ex-villains aansturen. Dat beslaat ongeveer de helft van de gameplay, maar de rest bestaat uit cutscenes. Het is niet voor niets een verhalende game, waarin jij via dialogen bepaalt hoe het verdergaat.

Het concept van Dispatch lijkt in eerste instantie niet veel voor te stellen, want we hebben al genoeg superheldengames. Het verhaal weet je echter direct te pakken en de kwaliteit van de animaties is zo hoog dat het is alsof je een hoogstaande film zit te kijken. De dialogen zijn goed geschreven en de meeste humor past er perfect bij. Dispatch is dan ook een game waarbij alle puzzelstukjes goed in elkaar vallen. Ik hoop dan ook dat AdHoc Studio hiermee doorgaat, want ik wil meer van dit soort games.

Monster Train 2 - Anita
Het is verrassend hoeveel sequels er op deze lijst zijn beland, maar een goede game is nu eenmaal een goede game. Een vervolg op een succesvolle game hoeft niet altijd beter, groter en langer te zijn, maar Shiny Shoe had die plannen wel. De deckbuilder roguelike Monster Train 2 neemt namelijk de basis van het eerste deel over, maar verbetert de gameplay op meerdere fronten. Als kers op de taart krijg je te maken met nieuwe kaarten, clans en een lijst aan uitdagingen en moeilijkheidsgraden. Voor je het weet heb je tientallen uren in de game gestoken.

Bij een roguelike deckbuilder is het belangrijk dat je als speler meerdere opties hebt en dat een run nooit verloren aanvoelt. Monster Train 2 weet dat fantastisch over te brengen door een duidelijk progressiesysteem aan te bieden. En dan heb ik het niet alleen over de daadwerkelijke progressie, maar ook de learning curve die bij elke clan zit. Het voelt ontzettend goed om nieuwe combinaties te ontdekken en uiteindelijk een run te voltooien.

Strange Antiquities - Anita
Toen ik dit jaar kennismaakte met Strange Horticulture eindigde Strange Antiquities per direct op mijn verlanglijst voor 2025. Het is een puzzelgame waar ik ontzettend naar uitkeek en Bad Viking heeft mij niet teleurgesteld. In Strange Antiquities neem je een winkel over met allerlei magische voorwerpen. Elke dag komen er bezoekers langs die van jou een specifiek item willen hebben. Om het juiste item te geven, moet je eerst je handboek raadplegen. Aan de hand van die informatie en tips moet je een van de voorwerpen op de planken aanwijzen. Met elke dag die er voorbijgaat, heb je weer enkele artefacten gelabeld.

Strange Antiquities heeft meer te bieden dan alleen het achterhalen van de namen van de voorwerpen. Gedurende de dagen krijg je kaarten en brieven die je vertellen waar je nieuwe artefacten kunt vinden. Het is aan jou om telkens de juiste locatie te achterhalen op de map en om geheime kasten te openen in de winkel. En dat alles, terwijl het donkere en mysterieuze verhaal zich langzaamaan ontvouwt. De wereld is ontzettend interessant en het is dan ook moeilijk om te zeggen welk gedeelte van de game ervoor zorgt dat je door blijft spelen. Het zorgt in ieder geval voor een fantastische puzzelgame.

Ritual of Raven - Anita
Het cozy farming sim-genre is razend populair en dan moet je een ontwikkelaar die creatief is belonen met een plek in deze lijst. Ik heb het dan over Ritual Raven van Spellgarden Games. Je komt terecht in een wereld vol magie en je hebt al snel het doel om alle personages in het dorp te helpen. Dat concept kennen we, maar de gameplay is gedeeltelijk gericht op het programmeren van Arcane Constructs. Zij verzorgen de planten, hakken kristallen uit de grond en zijn nodig om de puzzels op te lossen. Ondertussen moet je de stand van de maan regelmatig aanpassen, om zo nieuwe versies van planten en kristallen te krijgen.

De pixelstijl is aandoenlijk en de quests zorgen ervoor dat je niet doelloos aan het werk bent. Het verhaal is dan ook diepgaander dan ik had verwacht en introduceert personages met hun eigen problemen. Wanneer je het werk even zat bent, kun je altijd nog je tuin en het dorp decoreren. Of wat dacht je ervan om te vissen in de portalen? Het gevaar bij veel farming sims is de uiteindelijke grind en hoewel Ritual of Raven niet perfect is, laat de game zien dat je nog steeds alle kanten op kunt met het genre.

Arctic Awakening - Anita
Walking Simulators die zich afspelen in de natuur zijn altijd mijn zwakke plek geweest. In Arctic Awakening crasht je vliegtuigje in een vreemd besneeuwd gebied. Al gauw blijkt dat er van alles aan de hand is en om weer veilig naar huis terug te keren, moet je dat mysterie oplossen. Ondertussen word je vergezeld door je therapie bot genaamd Alfie, die regelmatig probeert om Kai te laten reflecteren op zijn verleden. Het grootste mysterie is in het begin dan ook niet het gebied zelf, maar juist wat er is gebeurd met het hoofdpersonage.

Door de opbouw van het verhaal worden antwoorden op een fijn tempo gegeven, waardoor het verhaal tot het einde boeiend blijft. Hoewel de gameplay bij dit genre vaak bestaat uit wandelen, doe je dat wel door prachtige omgevingen. Ondertussen pingelt de sfeervolle muziek op de achtergrond. Vastzitten op het eiland is dan ook geen straf en dankzij de diepgaande dialogen van Alfie reflecteer je mogelijk net zo hard mee. En dat maakt Arctic Awakening een bijzondere game.

Abiotic Factor - Bram
Na een lange reis in Early Access arriveerde Abiotic Factor dit jaar in de 1.0 gepaard met een release voor de consoles. Nu kan ik me voorstellen dat je geen idee hebt over welke game dit gaat. Pas na een kort bezoek naar de Steam-pagina weet je dat het om iets speciaals gaat. Tegenwoordig staat de teller op meer dan 24,000 user reviews, waarvan 96 procent op overweldigend positief staat.

Abiotic Factor is een van de beste survivalgames van de moderne tijd. Het is daarnaast een ode naar de Half-Life-games. Het is een combinatie die bijzonder goed werkt. Verder kun je rekenen op naadloze multiplayer-systemen, waardoor deze titel uitstekend tijdverdrijf biedt met je beste maatjes. Strooi er nog wat SCP-achtige horror overheen en je avond zit vol met memorabele aanvaringen. Alle lof voor Deep Field Games!

Marvel Cosmic Invasion - Bram
Wanneer Dotemu en Tribute Games de handen ineen slaan, dan weet je dat het genieten wordt. We zagen het met Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge en de succesformule wordt stapsgewijs gevolgd met Marvel Cosmic Invasion. Het grote verschil zit hem voornamelijk in de cast.

Want in Marvel Cosmic Invasion kun je aan de slag met je favoriete Marvel-helden, iconische X-Men figuren en obscure personages uit de stripboeken. Het speelt natuurlijk weer heerlijk, maar de presentatie en respect naar het originele bronmateriaal zorgen ervoor dat Marvel Cosmic Invasion eigenlijk niet te missen is voor de Marvel-fanaten. Mocht je zijn opgegroeid met de animatieseries uit de jaren 90, dan functioneer deze beat 'em up als een nostalgisch warm bad.

Absolum - Bram
We blijven even hangen bij Dotemu, want ze speelden niet alleen uitgevertje in 2025. Ze gingen zelf ook aan de slag en daaruit kwam Absolum. Een indiegame die de actie van het beat 'em up-genre combineert met de onvoorspelbare natuur van de roguelites.

Je vecht als de verstoten helden van Talamh in een felle strijd om de magie terug te winnen uit de greep van Zonnekoning Azra. De combat is pittig, de visuals zijn om van te smullen en het weet als geen ander het genre tot de limiet te pushen. Dotemu blijft bij ons in de boeken als een van de succesvolste ontwikkelaars - zeker in 2025. Absolum is geen uitzondering op de regel en is zonder twijfel een absolute aanrader.

Luto - Bram
Hideo Kojima is een grootmacht binnen de industrie en zijn werk wordt door vele generaties erbij gepakt als inspiratiemateriaal. Zo kun je diverse indiegames vinden die inspiratie putten uit de demo van Silent Hills. Kleine ruimtes, waarin de ongemakkelijke realiteit in combinatie met de claustrofobische gangen, zorgen voor de nodige spanning. Vele games schieten tekort wanneer het aankomt om zichzelf te vergelijken met Kojima's werk, maar Luto recht de rug.

Broken Bird Games gooit het met Luto over een kunstzinnige, cineastische boeg vol thematiek en metaforen. Dit is een psychologische onderdompeling die je simpelweg over je heen moet laten komen. Angst en ontzag maken plaats voor de zoektocht naar de diepere betekenis binnen deze titel. Het is een audiovisueel feest, maar wees bereid om eerlijk naar jezelf te kijken na het ervaren van deze aangrijpende horrorgame.

As Long As You're Here - Bram
Voor mij persoonlijk gaat 2025 in de boeken als een jaar, waarin helaas ook bepaalde ziektes zich hebben gemanifesteerd in mijn leven. Dementie is daar een van. Op papier klinkt het al als een nachtmerrie, maar het daadwerkelijk meemaken met een geliefd familielid? Die impact is nog op een veel zwaardere manier voelbaar. Eentje die bijna niet in woorden is uit te drukken.

As Long As You're Here is een waardige afsluiter van deze lijst. Ontwikkelaar Autoscopia Interactive laat de speler ervaren hoe is het om te dealen met de mentale ziekte van Alzheimer. Met waardigheid, maar zonder de keiharde waarheid te verbergen. Videogames zijn voor ons een ontsnapmiddel en we doen het vaak om te ontspannen. As Long As You're Here kan je markeren als een zeldzame belangrijke game met een thema die niet vergeten dient te worden.

Dit zijn maar enkele fantastische indiegames uit 2025, maar er zijn nog veel meer. Welke titels hebben we gemist? Wat waren jouw favorieten? Laat het ons gerust weten in de comments! Laten we duimen voor een gelijkwaardig 2026.