Paper Mario: The Thousand-Year Door review - Is en blijft een klassieker

Dat Mario een iconische status heeft in de wereld is een understatement. Iedereen kent de loodgieter wel en er is ook een grote kans dat iedereen wel een Mario Bros, Mario Kart of Mario Party heeft gespeeld. Een Mario-franchise die misschien iets meer onder de radar is gebleven is Paper Mario, een RPG die zich afspeelt in een papieren versie van The Mushroom Kingdom. Nu heeft Nintendo een remaster uitgebracht van het tweede deel genaamd The Thousand Year Door en ik mocht langskomen op het kantoor van Nintendo om de game urenlang te spelen. Dus ik ging zitten en begon mijn papieren avontuur.

Peach wordt weer eens gekidnapped

Het verhaal van Paper Mario: The Thousand Year Door begint zoals vele andere games in de franchise. Peach is op vakantie als ze in het havendorpje Rogueport een tussenstop maakt en aangehouden wordt door een mysterieuze marktkraamhouder, die haar vraagt om een doos te openen. Daar blijkt een kaart in te zitten en Peach besluit het naar haar goede vriend Mario te sturen met de vraag of hij haar komt vergezellen. Natuurlijk stapt de loodgieter meteen op de boot, maar eenmaal aangekomen in Rogueport is de prinses natuurlijk nergens te bekennen. Met de hulp van de Goomba Goombella kom je er al gauw achter dat de prinses ontvoerd is, vanwege de kaart die Mario in zijn bezit heeft. Blijkbaar leidt de kaart naar de Crystal Stars die de Thousand Year Door kunnen openen.

Het is aan Mario om de slechteriken voor te zijn en alle Crystal Stars te verzamelen, voordat de deur geopend kan worden door iemand met slechte bedoelingen. In dit avontuur maakt Mario kennis met een cast van unieke personages die de loodgieter vergezellen in zijn avontuur. Op het moment van schrijven heb ik kennis gemaakt met Goombella, Koops en Madame Flurrie, die allemaal unieke vaardigheden hebben. Goombella kan je vertellen wat de zwaktes van de vijanden waar je tegen vecht zijn, Koop kan in zijn schild dingen bereiken waar Mario zelf niet bij kan en Madame Flurrie kan dingen voor je wegblazen met een grote windstoot om zo verborgen plekken te onthullen. Het is geweldig hoe divers de partners van Mario zijn en ik kan niet wachten om de andere partners te ontmoeten!

Een trouw vervolg

Wat me ook verbaasde is dat The Thousand Year Door een trouwe remaster is. In Nintendo-games, zoals Pokémon zitten er altijd verwijzingen naar de consoles waar het zich op afspeelt. Bij de remakes worden die consoles ook altijd gemoderniseerd. Dat vond ik altijd wel een beetje jammer, omdat het stiekem wel een stukje geschiedenis is. Mijn vreugde was daarom ook groot toen ik in de Pinata Parlor een reusachtige GameBoy zag staan en meerdere malen het iconische opstartdeuntje van de GameBoy Advance hoorde in Glitztown. Paper Mario: The Thousand Year Door is een trouwe remaster, vol met throwbacks naar het tijdperk waarin het uitkwam, toch zitten er ook de nodige quality of life updates in.

Zo geeft Goombella je nu buiten gevechten hints over waar je naartoe moet als je op ZL drukt en geeft Mario aan dat hij op het punt staat in het water of de afgrond te vallen. Voor de rest zijn er twee nieuwe badges toegevoegd, een galerij en kun je nu alle vaardigheden oefenen bij Battle Master Toad. Je zou kunnen denken dat het wel heel weinig nieuwe dingen zijn voor een remaster, maar The Thousand Year Door is al een tijdloze game die in de basis nog steeds geweldig is om te spelen. Onderschat de meerwaarde dat Mario aangeeft dat hij aan de rand staat van het water of afgrond niet, want in het origineel viel hij er gewoon meteen vanaf. Het enige wat ik kan bedenken om het nog iets beter te maken is de optie om de camera iets te kunnen besturen om bepaalde sprongen en locaties in te schatten en een quick save optie. De controls en combat zijn ook duidelijk en relatief makkelijk onder de knie te krijgen. Je loopt met de linker Joy-Con en springt met A of praat met een NPC. Met L kun je van partner wisselen en met Y en ZL kan je bijzondere vaardigheden gebruiken. Mocht je het even vergeten, dan kun je het met gemak weer terugvinden in de tutorials.

Geweldige sfeer

Het combat systeem is geweldig. Het is turn based maar makkelijk genoeg voor noobs, zoals ik. Mario krijgt een spring- en hameraanval die hij kan versterken met badges. Elke partner heeft unieke aanvallen, zoals de kopstoot van Goombella, de schildaanval van Koops en bodyslam en gale force van Madame Flurrie die vijanden letterlijk kan wegblazen. Door sterren sprites te verzamelen kun je je partners ook levellen en nieuwe aanvallen vrijspelen. Op basis van je reactievermogen veroorzaakt je aanval meer schade of mislukt je aanval. De game bevat een grote variatie aan vijanden en bosses waar je het tegen opneemt.

Wat me ook verraste, was de droge humor die in Paper Mario te vinden is. Mijn favoriete momenten zijn wanneer Bowser op het scherm is, met name als hij naarstig op zoek is naar Peach en telkens faliekant faalt. Hij kidnapte bijna een levensechte poster van de Prinses en had niets door, totdat de arme verzamelaar zijn ‘schat’ redde. Is de game perfect? Nee, zo is er best veel backtracking en tekst in de game die wel wat minder hadden gemogen. Paper Mario: The Thousand Year Door bevat wel een geweldige sfeer en humor wat heel veel goed maakt. Ik heb zoveel te vertellen over deze game dat ik bijna vergeet te zeggen dat de game er ook nog super goed uitziet op de Nintendo Switch. Tijdens het spelen ondervond ik totaal geen problemen. Onderschat ook de soundtrack niet van deze game, want die bevat ook de nodige kwaliteit. Van de Horntail bossfight, tot de overworld muziek in Rogue Port. De muziek geeft de game nog meer sfeer dan die al had.