Review: Tchia - Een prachtige game met schoonheidsfoutjes PlayStation 5

Bij de aankondiging van Tchia in 2021 tijdens de PlayStation Showcase werd ik meteen nieuwsgierig. Een open wereld game die zich in de tropen afspeelt? Count me in! Ik moet alleen toegeven dat na de onthulling Tchia een beetje naar achteren schoof in mijn ‘aankomende games hype’ gedachten. Nu Tchia officieel is uitgekomen, mocht ik de wereld van deze unieke game gaan ontdekken op de PlayStation 5. Dus pak je ukelele, ga zitten rond het kampvuur en luister naar het verhaal van Tchia.

Een reddingsmissie

De game begint op een eiland waar wezen ondergebracht worden en leven. Je volgt een jongen die aankomt op het eiland en kennismaakt met iedereen. In de avond loopt hij mee naar een grot waar een grote groep rond het kampvuur zit. Een wijze vrouw begint dan met het vertellen van het oude verhaal van Tchia en haar avontuur. Tchia leefde twaalf jaar lang alleen op een eiland met haar vader Joxu. Het enige contact met de buitenwereld is een oude man genaamd Tre die af en toe langskomt om levensmiddelen af te geven die op het eiland niet te vinden zijn. Het vredige leven van Tchia komt op z’n kop te staan als plotseling een helikopter landt en een man genaamd Pwi Dua met mysterieuze wezens uitstapt. De man lijkt een oude bekende van haar vader te zijn en ze moet aanzien hoe de man haar vader ontvoert en wegvliegt. Tchia probeert haar vader nog te redden door te proberen in het vliegtuig te springen. Hier zie je voor het eerst haar gave om haar ziel in objecten of dieren te verplaatsen. Tchia neemt de controle over van Pwi Dua’s mes, snijd hem in het gezicht, maar verliest dan de controle over haar krachten waarna een boze Pwi Dua haar uit de helikopter trapt.

Tre neemt de bewusteloze Tchia mee naar zijn schip, maar laat al gauw blijken dat ze niet bij hem kan blijven. Hij vermoedt namelijk dat de man binnenkort ook voor hem komt. Hij geeft Tchia een ukelele, een kompas, een zaklamp en zijn kleine boot. Hij zegt dat Tchia de mysterieuze Meavora moet zien te spreken. Die is namelijk verantwoordelijk voor de ontvoering Tchia’s vader en is de enige die vader en dochter weer kan herenigen. Het meisje grijpt deze kans en springt op de boot om haar reddingsmissie te beginnen. Alleen het spreken van Meavora blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Zij moet namelijk een Coutume voor de leider verzamelen. Een Coutume is een traditie uit Nieuw-Caledonië waar je mensen die je helpen en je gastheer een gift geeft als teken van respect. Meavora wil natuurlijk allemaal zeldzame dingen. Dus Tchia moet op een avontuur naar verschillende eilanden en de dorpen om deze voorwerpen in handen te krijgen en hiermee ook meer leert over de wereld waar ze leeft.

Een ode aan de Nieuw-Caledonische cultuur

Wat meteen duidelijk is aan Tchia, is dat het een ode is aan de Nieuw-Caledonische cultuur. Het staat letterlijk ook als ondertitel op het scherm. De co-oprichters van de ontwikkelaar Awaceb komen uit Nieuw-Caledonië en je ziet de passie voor hun eiland doorschijnen gedurende de game. Van de prachtige omgevingen en artstyle tot de geweldige soundtrack gevuld met prachtige muziek in het Frans en in het Drehu, de twee talen die op het eiland gesproken worden. De voice acting is ook in het Frans en Drehu ingesproken wat voor een authentieke ervaring zorgt en je het gevoel geeft dat je in de tropen bent. Muziek speelt ook een belangrijke rol in Tchia. Zo krijg je een ukelele van Tre die je voor meerdere dingen kunt gebruiken. Zo kun je er vrij op spelen als je bij een kampvuur zit. Dit is zo gedetailleerd dat je zelf het instrument kunt stemmen en alle noten erop kunt spelen. Op verschillende momenten speel je ook samen met mensen uit de dorpen of vrienden die je ontmoet. Dit opent een soort mini ritmegame waar je op het juiste moment de juiste noot moet maken. Laat ik nou echt geen gevoel voor ritme hebben, maar het mooie aan Tchia is dat het niet goed hoeft te zijn. Een scherm verschijnt als je voor het eerst muziek maakt met Tchia’s vader. Heb gewoon plezier en fouten maken is oké. Awaceb geeft ook de optie om de minigame uit te schakelen en gewoon te luisteren naar de muziek wat ik met mijn niet bestaande gevoel voor ritme echt waardeer.

Tchia is niet alleen een wholesome open wereld avontuur, want er zit ook combat in. Meavora lijkt geen al te beste leider te zijn over de eilanden, maar lijkt de bevolking in het gareel te houden met de Maano. Monsters gecreëerd door de leider van stof en houtmaskers. Gezien Tchia een jong meisje is, kan ze niet een zwaard oppakken en deze monsters in stukken snijden. Nee, ze moet sluipen en gebruikmaken van haar omgeving om zo de monsters te slim af te zijn. De enige zwakte van de Maano is vuur dus daar moet je naar op zoek. Je kunt bepaalde items zoals explosieven in je inventory stoppen of lantaarns overnemen en die naar de monsters gooien. Ik waardeer deze manier van combat, omdat het een keer wat anders is dan de klassieke aanvallen en verslaan-tactiek die bij veel andere games gebruikt wordt. Om de combat makkelijker te maken kun je Tchia’s gave verbeteren door Shrine Trials doen. Door toegang te krijgen tot shrines, en de puzzels en obstakels op te lossen krijg je een soul fruit die het mogelijk maakt om Tchia’s gave langer te gebruiken, wat handig in je zoektocht naar spullen is en je helpt tijdens combat.

Niet perfect

Ik moet toegeven dat ik even in Tchia moest komen in het begin en de game was niet wat ik verwachtte. Ik dacht dat het een wholesome open wereld game was waar een jong meisje de wereld waarin ze leeft verkent en haar gave daarvoor gebruikt. Niet een avontuur over een meisje die haar vader moet redden van een dictator en daarbij de wereld en zichzelf moet zien te ontdekken. Nadat ik die knop had omgezet, begon ik Tchia te waarderen voor wat het is. Toen begon ik er echt in te komen. De wereld is prachtig vormgegeven en er is genoeg om te ontdekken en te verzamelen. Hier komt de Soul Jumping mechaniek goed uit de verf. Door dieren over te nemen kun je de wereld op verschillende manieren verkennen. Als je bijvoorbeeld een vis overneemt, kun je voor een langere tijd onderwater blijven en door een meeuw of duif over te nemen kun je vliegen en zo de wereld van bovenaf zien. Ik vind het echt leuk om hiermee te spelen en nieuwe manieren te ontdekken om deze gave te gebruiken.

Ik vind het vooral leuk om te zwemmen in Tchia en de onderwaterwereld te ontdekken. Ik ben altijd al een waterrat geweest en snorkelde elke zomer als kind in de zee om naar de vissen te kijken met mijn opa. Het zwemmen in Tchia brengt een soort van nostalgie terug naar vakanties waar ik negentig procent van de tijd in de zee zwom. Tchia heeft ook hele fijne controls die makkelijk onder de knie te krijgen zijn. Toch ondervond ik helaas ook tijdens het spelen wat problemen. Zo had ik af en toe last van lag en stutters tijdens het varen en op de momenten de wereld om mij heen aan het laden was. Het zijn vooral kleine dingen waar ik mij aan ergerde in deze game. Zo springt het verhaal een beetje van de hak op de tak en is niet altijd duidelijk welke kant het opgaat. Tchia maakt veel van dat goed met de passie die duidelijk te zien is en ik ga zeker deze game verder spelen om alle uithoeken en geheimen te ontdekken.